Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2014/17652 Esas 2015/1611 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında .... Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 3.12.2013 gün ve 2012/225 2013/705 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR
Davacı, davalıya ait bahçelerde yevmiye ile çalıştığını belirterek ödenmeyen 2.400,000 TL."yi talep etmiş, mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL’ye 5236 sayılı yasanın 19.maddesiyle eklenen ek madde 4.uyarınca 1.170.000.000 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasalarda derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir.Mahkemece 03.12.2013 tarihinde verilen 1.450,00 TL. nin davalıdan tahsiline ilişkin karar davalı tarafından temyiz edilmiştir. Karar tarihi itibarıyla 1.820 TL yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427 maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin allınan harcın istek halinde iadesine, 28.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.