Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/10614 Esas 2020/1139 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10614
Karar No: 2020/1139
Karar Tarihi: 05.02.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/10614 Esas 2020/1139 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahalli mahkeme tarafından verilen kararın temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemede, sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine ilişkin olarak, mazotun bir kısmının yere dökülmesiyle suçun tamamlandığı ve teşebbüs hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtildi. Ayrıca, sanığın mala zarar verme suçundan verilen adli para cezasına ilişkin olarak, bahsi geçen cezaların miktar ve türüne göre mahkumiyet hükmünün temyizinin mümkün olmadığı vurgulandı. Bu nedenle, sanığın mala zarar verme suçuyla ilgili temyiz talebi reddedildi. Hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmünün ise kanuna ve usule uygun olduğu gerekçesiyle temyiz itirazı reddedildi ve hükmün onanmasına karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 35. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi

13. Ceza Dairesi 2019/10614 E. , 2020/1139 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında ""mala zarar verme"" suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesi neticesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, bu suç bakımından sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında ""hırsızlık"" suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesi neticesinde;
Soruşturma tutanaklarına göre suça konu mazotun bir kısmının yere döküldüğü, bu suretle müştekinin zilyetliğinden çıktığı ve suçun tamamlandığı anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK’nın 35. maddesinde yer alan teşebbüs hükümlerinin uygulanması gerektiğinden bahisle bozma kararı verilmesini talep eden tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanığın temyiz itirazı yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 05/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.