Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/1940 Esas 2019/11560 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/1940
Karar No: 2019/11560
Karar Tarihi: 05.12.2019

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/1940 Esas 2019/11560 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi         2018/1940 E.  ,  2019/11560 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

    Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

    - K A R A R -

    Davacılar vekili, 15/03/2011 günü meydana gelen trafik kazasında müvekkili ..."nin eşi ve diğer müvekkillerin babası ... ve ..."nin kayın validesi ..."ın meydana gelen çift taraflı kaza neticesinde vefat ettiğini, Şanlıurfa 1.Asliye Hukuk Mahkemesinin 09/06/2015 tarih 2011/538 Esas 2015/560 Karar sayılı ilamı ile ıslah dilekçesi doğrultusunda tazminata hükmedildiğini ve fazlaya ilişkin maddi tazminat istemlerinin saklı tutulmasına karar verildiğini belirterek Şanlıurfa 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin bilirkişi raporları doğrultusunda müvekkili ... için 15.137,48 TL, ... için 1.949,50 TL, ... için ise 15.112,12 TL olmak üzere toplam 32.199,10 TL maddi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
    Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
    Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan delillere göre; davanın kabulü ile ... için 15.137,48 TL, ... için 1.949,50 TL, ... için 15.112,12 TL olmak üzere toplam 32.199,10 TL maddi tazminatın davalı şirketten alınarak davacı taraflara ödenmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
    1-6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 2016 yılı için 2.190,00 TL"dir.
    Temyize konu karar, davacı ... için 1.949,50 TL olarak hükmedilen maddi tazminat tutarı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin davacı ... lehine hükmedilen maddi tazminata ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
    2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
    SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin davacı ... lehine hükmedilen maddi tazminata ilişkin temyiz dilekçesinin mahkeme hükmünün miktar itibariyle kesin olması nedeniyle REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 1.516,35 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 05/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.