Esas No: 2021/23664
Karar No: 2022/4738
Karar Tarihi: 23.05.2022
Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/23664 Esas 2022/4738 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık çocuk istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkum edildi. Ancak, cebir ve tehdit kullanarak gerçekleştirildiğine dair kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı için temel cezanın artırılması gerektiği belirtildi. Ayrıca, hüküm kurulurken yanılgıya düşülerek kanunun yanlış maddelerinin uygulandığı vurgulandı. Kanun maddelerine göre, suçun ağırlığına göre ceza ve güvenlik tedbiri uygulanması gerektiği belirtilerek, teşdit uygulanmasının yeterli gerekçe olmadığı ifade edildi. Bu nedenlerle, istinaf başvurusunun kabul edilemez olduğu, mahkeme kararının düzeltiilerek esastan reddedilmesi gerektiği belirtildi. Kanun maddeleri ise şöyle: TCK'nın 103/4., 109/1, 109/3-f ve 109/5. maddeleri ile 5237 sayılı TCK'nın 61. ve 3. maddeleri.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyetine dair Alanya 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 14.01.2021 gün ve 2020/194 Esas, 2021/2 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi
Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
İlk derece mahkemesince sanığın olay günü on beş yaşından küçük mağdura yönelik eylemini cebir ve tehditle gerçekleştirdiğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığının tüm dosya içeriğinden anlaşılması karşısında müsnet suçtan belirlenen temel cezanın TCK'nın 103/4. maddesi ile artırılması,
Sanığın olay günü on dört yaşındaki mağduru süt alacağını beyanla motosikletine bindirip gittikleri marketlerde süt bulunmadığını öğrenince ormanlık alana götürerek cinsel maksatla alıkoyması şeklinde gerçekleşen eylemde 5237 Sayılı TCK’nın 109/2. maddesinde düzenlenen hile unsurunun gerçekleşmediği gözetilerek eylemine uyan aynı kanunun 109/1, 109/3-f, 109/5 maddelerinin uygulanması yerine suç vasfının tayininde yanılgıya düşerek yazılı şekilde hüküm kurulması karşısında, söz konusu karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine düzeltilerek esastan reddedilmesi,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK'nın 61. maddesi gereğince temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin birinci fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlar ile aynı Kanunun 3. maddesinin birinci fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki kanuni düzenlemeler nazara alınarak yapılan değerlendirmede ilk derece mahkemesince sanık hakkında atılı suçlardan temel cezalar belirlenirken kanunda yer alan bir kısım ifadelerin tekrarlanması şeklindeki yetersiz gerekçelerle teşdit uygulanması karşısında, söz konusu hükümlere yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine düzeltilerek esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesinin 21.04.2021 gün ve 2021/750 Esas, 2021/775 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine gönderilmesine, 23.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
