Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6629 Esas 2019/2193 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 53/1-a-b-d-e-c. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında 89/4.maddesi uyarınca tayin olunan 1 yıl 6 ay hapis cezasında, TCK’nın 22/3. maddesi uyarınca ½ oranında artırım yapılması neticesinde 2 yıl 3 ay hapis cezası yerine 1 yıl 15 ay olarak hesaplanmış ise de, TCK’nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak sonuç ceza olarak belirlenen 1 yıl 10 ay 15 gün hapis cezasının doğru olduğu anlaşıldığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sürücü belgesi olmayan sanığın 1,22 promil alkollü olduğu halde idaresindeki araçla seyir halinde iken, direksiyon hakimiyetini kaybederek karşı istikamete ait yola geçip karşı yönden gelen katılanların içinde olduğu polis aracına çarparak katılanların yaralanmasına neden olduğu olayda, TCK"nın 22/3. maddesi uygulanması yerinde ise de, cezasında 1/3 yerine 1/2 artırım oranı uygulanarak sanık hakkında fazla ceza tayini,
2-Sanık hakkında, taksirli suçlarda uygulanma imkanı olmayan TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanması suretiyle hak yoksunluğuna hükmedilmiş olması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 19/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.