MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 19.07.2008-11.09.2013 tarihleri arasında davalı ...’na ait işyerinde son alt işveren olan diğer davalı şirket bünyesinde park ve bahçe temizliği işinde çalıştığını, iş sözleşmesinin 11.09.2013 tarihinde emeklilik sebebiyle sona erdiğini, davacıya ödenen kıdem tazminatının eksik olduğunu, yıllık izin ücretinin hiç ödenmediğini ileri sürerek, bu alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ... vekili, davacının diğer davalı şirketin işçisi olarak çalışmakta iken emekli olması sebebiyle, bu döneme ait kıdem tazminatı ve diğer alacaklarının anılan şirket tarafından ödendiğini, davacının önceki şirketlere ait çalışmasından kaynaklanan alacakları için söz konusu şirketlere husumet yöneltmesi gerektiğini ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... İns. Kayn. Tem. Bak. ve Org. ... Yay Rek. Turz. San. Ve Tic. A.Ş.vekili, davacının davalı şirket bünyesinde 01.01.2011 tarihinde çalışmaya başladığını, çalışma dönemi boyunca hak kazandığı tüm ücret ve diğer hakların kendisine ödendiğini ileri sürerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar yasal süresi içinde, davalı ... vekili ile davalı ... İns. Kayn. Tem. Bak. Ve Org. ... Yay Rek. Turz. San. Ve Tic. A.Ş.vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Taraflar arasında davacının işyerindeki çalışma süresinin kesintisiz olup olmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı 19.07.2008-11.09.2013 tarihleri arasında davalı Belediyeye ait işyerinde, değişen alt işverenler bünyesinde kesintisiz olarak çalıştığını ileri sürmüş, mahkemece davacının anılan tarihler arasında değişen işverenler bünyesinde çalıştığı kabul edilerek, alt işverenler arasında işyeri devri bulunması sebebiyle son alt işveren olan davalı ... A.Ş.’nin tüm döneme ilişkin kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarından asıl işveren davalı ... ile birlikte sorumlu olduğu kanaatine varılmıştır. Ne var ki, Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre davacının 31.12.2008-20.03.2009 tarihleri arasında ve 31.12.2009-25.01.2010 tarihleri arasında sigortalı çalışması bulunmamaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda anılan dönemlerin ihale değişim dönemleri olduğu ve davacının söz konusu dönemlerde de fiilen kesintisiz olarak çalıştığı değerlendirilmiş ise de, dosyada davacının kesintisiz çalışma iddiasını destekleyen bilgi belge veya tanık anlatımı bulunmamaktadır. Çalışma olgusu her türlü delil ile ispatlanabilir ise de, çalışma iddiasını ispat ile yükümlü olan tarafın davacı işçi olduğu ve davacının ise bu iddiasını ispata yönelik delil sunmadığı açıktır. Bu itibarla, 19.07.2008-11.09.2013 tarihleri arasındaki çalışma süresi içinde 31.12.2008-20.03.2009 tarihleri ile 31.12.2009-25.01.2010 tarihleri arasında geçtiği ileri sürülen çalışma olgusu ispatlanamadığı halde, anılan dönemin kesintisiz olarak kabul edilerek sonuca gidilmesi yerinde değildir. Bu yön gözetilmeksizin hatalı hukuki değerlendirme ile karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
2-Taraflar arasında hak kazanılan yıllık izin ücreti konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta, davacının kıdemine göre, yürürlükteki toplu iş sözleşmesinin 56. maddesine göre 80 gün izin hakkı bulunduğu, bu iznin 32 gününü kullandığı belirlenerek, bakiye 48 gün izin süresi üzerinden izin ücreti hesaplanarak sonuca gidilmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 01.12.2010-30.11.2012 dönemine ilişkin toplu iş sözleşmesinin 56. maddesine göre beş tam yıl çalışmasının karşılığı olarak yılda 16 gün olmak üzere toplam 80 gün izin hakkı bulunduğu kabul edilmiştir. Ancak, davacının toplu iş sözleşmesinin yürürlük tarihinden önceki döneme ilişkin olarak hak kazandığı izin süresinin toplu iş sözleşmesine göre belirlenmesi mümkün olmayıp, 4857 sayılı Kanuna göre belirlenmesi gerekir. Mahkeme bu husus gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 17.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.