Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/19853 Esas 2017/462 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/19853
Karar No: 2017/462
Karar Tarihi: 18.01.2017

Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/19853 Esas 2017/462 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların hırsızlık suçundan 6 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Gaziantep 23. Asliye Ceza Mahkemesinin kararı Yüksek Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozma talebiyle dairelerine gönderildi. Kanun yararına bozma isteyen tebliğname, suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının beş yıldan fazla olduğunu ve sanıkların savunmalarının müdafii huzurunda alınması gerektiğini belirtti. Yargıtay Ceza Genel Kurulu, sanıkların zorunlu müdafii atanmasına gerek olmadığına karar verdi. Kanun yararına bozma istemi reddedildi. Kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h, 143/1 ve 62/1-2, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 150/3. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2016/19853 E. , 2017/462 K.

"İçtihat Metni"

Hırsızlık suçundan sanıklar Beşir Kalkan ve ..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h, 143/1 ve 62/1-2. maddeleri uyarınca 6 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Gaziantep 23. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/05/2016 tarihli ve 2015/490 esas, 2016/272 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 22/11/2016 gün ve 94660652-105-27-12163-2016-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13/12/2016 gün ve 2016/394719 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 150. maddesinde “Alt sınırı beş yıldan fazla hapis cezasını gerektiren suçlardan yapılan soruşturma ve kovuşturmada ikinci fıkra hükmü uygulanır.” şeklinde düzenlemeye yer verildiği, Yargıtay 22. Ceza Dairesinin 09/03/2016 tarihli ve 2016/5 esas, 2016/3214 sayılı ve 07/03/2016 tarihli ve 2015/25771 esas, 2016/3161 ilamlarında da, 5237 sayılı Kanun"un 142/2-h ve 143. maddelerinin birlikte uygulanması halinde suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının beş yıldan fazla olduğu ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 150/3. maddesine göre sanığa zorunlu müdafii tayin edilerek savunmasının müdafii huzurunda alınması gerektiğinin belirtildiği, somut olayda sanıkların üzerine atılı hırsızlık suçunu gece vakti işlemeleri nedeniyle savunmalarının müdafii huzurunda alınmasının zorunlu olduğu gözetilmeksizin, yargılamaya devamla savunma hakkının kısıtlanarak hüküm kurulmasında isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.11.2016 gün ve 2016/950 Esas, 2016/436 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun"un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, TCK"nın 142/2-h, 143. maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle yargılanan sanıklara, 5271 sayılı CMK"nın 150/3. maddesi uyarınca zorunlu müdafii atanmasına gerek olmadığına karar verildiği de gözetilerek (GAZİANTEP) 23. Asliye Ceza Mahkemesinin, 03.05.2016 gün ve 2015/490 E., 2016/272 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 18.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.