Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2018/2069 Esas 2019/8830 Karar Sayılı İlamı

10. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2069
Karar No: 2019/8830
Karar Tarihi: 20.11.2019

Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2018/2069 Esas 2019/8830 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, davacının işverenin yanında 17 gün çalıştığını ve prime esas kazancının tespit edilmesini istediği bir dava hakkında karar verdi. İlk derece mahkemesi davanın kabul edilmesine karar verirken, istinaf başvurusu sonucunda Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi, istinaf başvurusunu reddetti. Ancak, davalılar vekillerinin temyiz isteği sonrasında bu hususun düzeltilmesi gerektiği sonucuna varıldı. Mahkeme, davacının 18 yaşını 1989 yılında dolduracağını ve buna göre sigortalılık süresinin başladığını belirtti. Ayrıca, Geçici 54. madde uyarınca öncesinde malullük, yaşlılık ve ölüm sigortalarına tescili bulunmayan davacının sigortalılığının değerlendirilmesi gerektiği de vurgulandı. Hüküm, düzeltilerek onaylandı. Kararda yer alan kanun maddeleri; 506 sayılı Yasa'nın 60/G maddesi, Geçici 54. madde ve 1086 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 438'inci maddesidir.

10. Hukuk Dairesi 2018/2069 E. , 2019/8830 K.

"İçtihat Metni"

Bölge Adliye
Mahkemesi : ... Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi

Dava, 14.10.1988-03.11.1989 tarihleri arasında 17 gün hizmet akdi ile çalıştığının ve prime esas kazancının tespiti istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulü ile 14.10.1988- 03.11.1989 tarihleri arasında davalı işveren nezdinde çalıştığının tespitine dair verilen karara karşı davalı Kurum vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, ... Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
... Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesince verilen kararın, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
28.11.1971 doğumlu davacının, 18 yaşını 28.11.1989 tarihinde dolduracağı göz önüne alındığında; 506 sayılı Yasa"nın 60/G maddesinde yer alan, “18 yaşından önce malullük, yaşlılık ve ölüm Sigortalarına tabi olanların sigortalılık süresi, 18 yaşını doldurdukları tarihte başlamış kabul edilir. Ancak, bu tarihten önceki süreler için ödenen malullük, yaşlılık ve ölüm Sigortaları primleri, prim ödeme gün sayılarının hesabına dâhil edilir.” düzenlemesi karşısında; aynı Yasa"nın Geçici 54. maddesi uyarınca 01.04.1981 tarihinden önce malullük, yaşlılık ve ölüm sigortalarına tescili bulunmayan davacı sigortalının; 18 yaşını ikmal ettiği tarihten önceye ilişkin tespite konu sigortalılığının bu çevrede değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi isabetsiz bulunmuştur.
Ne var ki; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hüküm bozulmamalı, 6217 sayılı Kanunun 30"uncu maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"na eklenen Geçici 3"üncü madde atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 438"inci maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Mahkeme hükmünün 1 no.lu bendinin silinerek yerine “1-Davacının davalı işveren nezdinde 14.10.1989- 03.11.1989 tarihleri arası 5510 sayılı Yasa"nın 4/a (506 sayılı Yasa) kapsamında çalıştığının ve 506 sayılı Yasa’nın 60/G maddesi uyarınca uzun vadeli sigorta kolları yönünden sigortalılık başlangıcının 28.11.1989 tarihi olduğu ile 14.10.1989- 03.11.1989 tarihleri arasının, prim ödeme gün sayısı olarak değerlendirilmesi gerektiğinin tespitine,” ibaresinin yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, 20.11.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.