Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/619 Esas 2019/10122 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulü ile 6.540,69 TL maddi, 15.000,00 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Tazminat davasına esas Sincan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/09/2010 tarih, 2010/209-2010/744 sayılı ceza dosyası kapsamında davacı (sanık) hakkında tayin edilen 3 yıl 6 aylık hapis cezasının infaz durumuna ilişkin Ankara Batı Cumhuriyet Başsavcılığının dosya kapsamında mevcut 03/08/2015 tarihli yazısında, bahse konu ilamın kesinleşmesine müteakip 08/11/2013 tarihinde infaz bürosuna gönderildiği, 27/06/2014 tarihinde ise infazın durdurulması yazısı ile geri istendiğinin bildirildiği, müzekkere cevabında, davacı hakkındaki hapis cezasının infazına hangi tarihte başlandığı hususunda bir belirleme yapılmadığı, UYAP üzerinden yapılan incelemede de davacının sadece 24/12/2013-27/06/2014 tarihleri arasında hükümlü gözüktüğünün görülmesi karşısında, sonradan yargılamanın yenilenmesi ile beraat ile sonuçlanan davacı hakkındaki 3 yıl 6 aylık hapis cezasının ne kadarlık kısmının, hangi tarihler arasında infaz gördüğünün kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespit edilerek, sonucuna göre hüküm tesis edilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
2-CMK"nın 144/1-a maddesinin yürürlükten kaldırılması nedeniyle mahsup durumu tazminata engel oluşturmamakla birlikte, haklarında mahsup işlemi yapılmayan kişilerle, tutukluluğu veya haksız hükümlülük süresi başka mahkumiyetinden mahsup edilenler arasındaki dengenin, hak ve nesafetin sağlanması gerektiği de göz önünde bulundurularak, davacının haksız yere infaz gören hükümlülüğünün başka mahkumiyetinden mahsup edilip edilmediği hususu açıklığa kavuşturularak, sonucuna göre hüküm tesis edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
08/11/2013 – 27/06/2014 arasında haksız yere cezaevinde kalan davacının net asgari ücret üzerinden hesaplanan "6.404,44" TL yerine, hatalı bilir kişi raporuna dayanılarak "6.540,69" TL maddi tazminata hükmolunması,

Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.