Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2014/17774 Esas 2015/1495 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/17774
Karar No: 2015/1495
Karar Tarihi: 27.01.2015

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2014/17774 Esas 2015/1495 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, 3540 TL alacağın iptali için dava açtı. Mahkeme, davayı kısmen kabul ederek 2000 TL'lik asıl alacağın iptaline karar verdi. Davacı temyiz etti ancak 1820 TL'yi geçmediği için temyiz hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle temyiz dilekçesi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak HUMK'nın 427/2 maddesi ve 5236 sayılı yasanın 19. maddesi belirtilmiştir.

13. Hukuk Dairesi 2014/17774 E. , 2015/1495 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... aralarındaki alacak davası hakkında Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 03/12/2013 gün ve 2013/422-645 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, 3.540,00 TL alacağa ilişkin itirazın iptalini istemiş, mahkemece, 03.12.2013 tarihinde davanın kısmen kabulü ile 2.000,00 TL asıl alacağa ilişkin itirazın iptali ile bu miktar üzerinden takibin devamına karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nın 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL ye çıkarılmıştır. Anılan yasanın derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.820,00 TL’yi geçmediğinden HUMK.nın 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 27.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.