2. Ceza Dairesi Esas No: 2014/27196 Karar No: 2017/365 Karar Tarihi: 17.01.2017
Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/27196 Esas 2017/365 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanıkların hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyetleri hükme bağlandı. Sanıkların mala zarar verme suçundan aldıkları adli para cezası nedeniyle temyiz istemleri reddedildi. Hırsızlık suçundan bir sanık, hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını bozma suçlarından ise diğer sanık mahkum edildi. TCK'nın 53. maddesi bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle öngörülen hak yoksunlukları infaz aşamasında gözetilecek. Kanunlar: 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi.
2. Ceza Dairesi 2014/27196 E. , 2017/365 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; I- Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanıklar müdafilerinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, II- Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan, sanık ... hakkında hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; 5237 sayılı TCK"nın 53.maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA 17.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.