MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 26/12/2017 tarih ve 2017/15 E- 2017/480 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 01/03/2019 tarih ve 2018/807 E- 2019/216 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “G.L.S. TOHUMCULUK SANAYİ VE TİCARET LTD. ŞTİ” markasının 31, 35 ve 44. sınıflarda adına tescili için 2015/47707 numarası ile davalı Kuruma başvuruda bulunduğunu, Markalar Dairesi Başkanlığı tarafından 05/08/2015 tarihinde 556 sayılı KHK 7/1-b maddesine dayalı olarak kısmi ret kararı verildiğini, bu karara yaptıkları itirazın ise YİDK’nın 2016-M-10115 sayılı kararı ile reddedildiğini, öncelikle YİDK kararında bahsedilen “GREENLİFE SEED COMPANY” ibareli bir marka başvurularının olmadığını, müvekkilinin ticaret unvanını marka olarak tescil ettirmek istediğini, tescil ettirilmek istenen markanın redde mesnet markalar ile aynı ve ayırt edilemeyecek derecede benzer olmadığını, ayırt edilemeyecek derecede benzerliğe dayalı olarak başvurunun reddedilemeyeceğini, ortalama düzeydeki tüketiciler nezdinde karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını, davaya konu marka ile redde mesnet markalar arasında işitsel olarak da farklılık bulunduğunu, logolar karşılaştırıldığında da benzerlik bulunmadığını ileri sürerek, YİDK’nın 2016-M-10115 sayılı kararının iptaline, müvekkilinin marka tescil işlemlerinin başvuru konusu tüm emtialar bakımından devamına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının “GREENLİFE SEED COMPANY” ibareli markanın tescili için başvuruda bulunduğunu, kurum kayıtlarında “G.L.S. TOHUMCULUK SANAYİ VE TİCARET LTD. ŞTİ” markasının tescili için yapılmış bir başvuru olmadığını, başvuru markası ile redde mesnet markaların görsel ve işitsel yönden bütünü ile bıraktıkları izlenimin ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğunu, markaların esas unsurunun “GREEN LİFE” ibaresi olduğunu, başvuru markası ile redde mesnet markaların kapsamlarında aynı/aynı tür mallar/hizmetler bulunduğunu, Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu 2015/47707 sayılı ibareli başvuru ile redde mesnet gösterilen markalar arasında 35/06 grup yönünden ayniyet bulunmadığı, başvurudan çıkartılan diğer ürünler yönünden taraf markalarının aynı/aynı tür olduğu, ancak markalar arasında ibareler yönünden 556 sayılı KHK"nın 7/1-b bendi uyarınca aynı/ayırt edilemeyecek düzeyde bir benzerliğin bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davalı TPMK YİDK"nın 19/10/2016 tarih 2016-M-10115 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 14/01/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.