....

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 04/02/2014 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 09/04/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız fiil nedeniyle yaralanan davacının yaralanması nedeniyle kişilik hakları zarar gördüğünden 20.000 TL manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece istemin bir bölümü kabul edilmiş, karar davacı vekilince temyiz olunmuştur.
Davacı, Denizli istasyon kavşağında karşıdan karşıya geçtiği sırada davalının kullandığı minibüsün aynasının omuzuna çarptığını, davacının "sen ne yapıyorsun" demesi üzerine davalının dolmuştan inerek tekme atmak suretiyle doktor raporuyla sabit olan yaralanmasına neden olduğunu, davalının bu eylemi nedeniyle....Mahkemesinin kararı ile kasten yaralama suçundan ceza aldığını belirterek, duyduğu üzüntü nedeniyle manevi zararın ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davalının davacıya yönelik haksız eylem teşkil eden davranışları nedeniyle takdiren 1.000,00 TL manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmiştir.
Borçlar Kanunu’nun 47. maddesi hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden, hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.

-/-
-2-
2015/11165-2015/14670

Somut olaya gelince, taraflar arasındaki olayların gelişim biçimi, olay tarihi, davalının kullandığı araç ile önce davacının omuzuna çarpması, sonrasında davacıya tekme atarak yaralanmasına neden olması, kalabalık bir ortamda olayın gerçekleşmesi, etraftakilerin davalının elinde bıçak olduğu yönünde uyarıları nedeniyle davacının olay yerinden kaçması hususları ile birlikte olayın gelişim biçimi, tarafların ekonomik ve sosyal durumları ile yukarıda anılan ilkeler uyarınca davacı yararına takdir olunan manevi tazminat tutarı azdır. Daha üst düzeyde manevi tazminat takdir edilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 14/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.