MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen gerekçeli karar, bilinen en son adresine ""aynı konutta birlikte ikamet eden ....ve ... kızı .... imzasına"" şeklindeki şerh ile 07.02.2014 tarihinde tebliğ edilmiş ise de, UYAP ortamından alınarak dosya içerisine konulan sanığa ait aile nüfus kayıt örneğine göre, tebligat tarihinde sanığın kızı ...."ın 14 yaşında olduğunun ve dolayısıyla reşit olmadığının anlaşılması karşısında, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 22. maddesine aykırı olarak yapılan tebligat usulsüz olduğundan, sanığın 30.09.2014 tarihli öğrenme üzerine yapmış olduğu temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek ve Karabük 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.10.2014 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
5271 sayılı CMK"nın 231/6. madde son cümle uyarınca sanığın kabul etmemesi halinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilemeyeceğinden ve 11/04/2011 tarihli duruşmada sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararını kabul etmemesi nedeniyle CMK"nın 231. maddesinin uygulanmaması yönündeki mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Suç tarihi itibariyle sabıkasız olan sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından tayin olunan kısa süreli hapis cezalarının 5237 sayılı TCK"nın 50/1. maddesi uyarınca, sanığın kişiliğine, sosyal ve ekonomik durumuna, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığa ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre aynı maddede yazılı seçenek yaptırımlara çevrilip çevrilmeyeceğinin ve aynı Kanun"un 51/1. maddesinin (b) bendinde belirtilen suçu işledikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık dolayısıyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda mahkemede bir kanaatin oluşup oluşmamasına göre sanık hakkında tayin edilen hapis cezalarının ertelenip ertelenmeyeceğinin değerlendirilmesi gerekirken “Sanığın geçmişteki hali, sabıkalı kişiliği ile sanık hakkında hükmolunan cezanın aynen infazı halinde cezadan elde edilmesi düşünülen caydırıcı ve uslandırıcı amaca ulaşılacağı yolunda mahkememizde kanaat hasıl olduğundan sanığa verilen hapis cezasının adli para cezası ile tedbirlerden birine çevrilmesine takdiren yer olmadığına; sanığın geçmişteki hali ve sabıkasında yer alan mahkumiyet hükümlerine göre suç işleme hususundaki eğilimi dikkate alındığında cezası ertelendiği takdirde bir daha suç işlemeyeceği hususunda mahkememizde olumlu kanaat oluşmadığından sanığa verilen cezanın TCK 51. maddesi uyarınca ertelenmesine yer olmadığına” biçimindeki yasal olmayan gerekçe ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 50. ve 51. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 16/01/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.