
Esas No: 2016/28000
Karar No: 2018/8774
Karar Tarihi: 17.04.2018
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/28000 Esas 2018/8774 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmesi ve davacı avukatınca duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 17.04.2018 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı adına vekili Avukat ... geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkili işçinin kıdem tazminatı, maddi tazminat, manevi tazminat, iş sözleşmesinin 7/d maddesi uyarınca onbeş aylık net ücret tutarında ödenmesi gereken sözleşme tazminatı, hiç ödenmeyen veya eksik ödenen aylık ücretleri ile yıllık izin, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta, davacının, davalıya ait işyerinde, 05/04/2012-17/02/2013 tarihleri arasında “pazarlama izni sorumlusu” olarak; 18/02/2013-28/05/2013 tarihleri arasında ise hem “pazarlama izni sorumlusu” ve hem de “... sorumlusu” olarak çalıştığı anlaşılmaktadır.
Davacı işçinin, 05/04/2012-17/02/2013 tarihleri arasındaki aylık ücretinin net 1.500,00 TL olduğuna ilişkin kabul dosya içeriğine göre isabetlidir. 18/02/2013-28/05/2013 tarihleri arasında, davacıya ne tutarda aylık ücret ödenmesi gerektiği meselesinin ise üzerinde durulması gereklidir.
Yukarıda da açıklandığı üzere, 18/02/2013-28/05/2013 tarihleri arasında davacının hem “pazarlama izni sorumlusu”, hem de “... sorumlusu” olarak çalıştığı sabittir. Dosyaya sunulan, taraflar arasındaki 18/02/2013 imza tarihli “Veteriner Tıbbi Ürünler Üreten İşyerlerinde ... Sorumlusu Olarak Çalışacak Veteriner Hekim-İşveren Sözleşmesi” başlıklı sözleşmede, aylık ödenmesi gereken ücretin net 2.950,00 TL olduğu kabul edilmiştir. Bu sözleşme sadece, ... sorumluluğu görevine ilişkin düzenlenmiş ve bu görev için net 2.950,00 TL ücret kararlaştırılmıştır.
Bu noktada şu husus da belirtilmelidir ki; davalıya ait işyerinde, “pazarlama izni sorumlusu” ve “... sorumlusu” gibi görevlilerin çalıştırılmasının mevzuattan kaynaklanan yükümlülüklere dayalı olduğu anlaşılmaktadır.
Davacıya, mevzuattan kaynaklanan pazarlama izni sorumluluğuna ilaveten, yine mevzuattan kaynaklanan ... sorumluluğu görevinin de verildiği, her iki pozisyonun sorumluluklarının birbirinden farklı olduğu, 18/02/2013 imza tarihli sözleşmenin sadece ... sorumluluğu görevine ilişkin düzenlendiği ve belirtilen sözleşmede yazılı ücret miktarının, pazarlama izni sorumluluğu görevini de kapsadığı yönünde bir hüküm bulunmadığı nazara alındığında; davacının 18/02/2013-28/05/2013 tarihleri arasındaki aylık ücretinin, net 1.500,00 TL ile net 2.950,00 TL’nin toplamı olan net 4.450,00 TL tutarında olduğu kabul edilmelidir. Mahkemenin bu yöne aykırı kabulü hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, davacı yararına takdir edilen 1.630,00 TL duruşma vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.