Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2021/50 Esas 2021/125 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki sıra cetvelindeki sıraya şikayet davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde şikayetçi vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Şikayetçi vekili, şikayet olunanın yediemin ücreti alacağı için rehnin paraya çevrilmesi yoluyla takip yoluna başvurduğunu, böylece yediemin ücret alacaklısının alacağı muhafaza masrafı niteliğini kaybettiğini, motorlu taşıtlar vergisinin satışı yapılan aracın aynından doğan bir vergi alacağı olması sebebiyle rehinli alacaklardan önce geldiğini, yine Adalet Bakanlığına ait depo ve garajlarda muhafaza edilen mahcuz mallar için alınacak ücret tarifesi hakkındaki tebliğin 4. maddesi gereği azami yediemin ücret alacağının maksimum 1.380,00 TL olabileceğini ileri sürerek sıra cetveli yapılmasına yer olmadığına dair kararın iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Şikayet olunan vekili, şikayetin reddini istemiştir.
Mahkemece şikayetin kabulüne dair verilen kararın şikayet olunan vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemiz"in 20.02.2020 tarihli ve 2016/8505 E ve 2020/1560 K sayılı ilamı ile muhafaza masraflarının tespitinde yedieminin kendi tarifesi değil Adalet Bakanlığınca belirlenen tarifenin uygulanacağına ilişkin belirlemenin genel mahkemelere ait olduğu, bu nedenle, mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, uyuşmazlığın esasına girilerek yazılı şekilde karar verilmesinin doğru olmadığı gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda uyuşmazlığın bedeli paylaşıma konu aracın muhafaza ücretinin MTV"den önce ödenip ödenmeyeceği ve yediemin ücretinin miktarına ilişkin olduğu, yediemine ödenen ücretin sıra cetveline ödenen kadar olup olmadığının genel mahkemede çözümlenmesi gerektiği ve Adalet Bakanlığınca belirlenen tarifenin uygulanacağına ilişkin belirlemenin de genel mahkemelere ait olması gerektiği gerekçesiyle şikayetin görev dava şartı yokluğundan usulden reddine karar verilmiştir.
Kararı, şikayetçi vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre şikayetçi vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, şikayetçi vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesi uyarınca şikayetçiden harç alınmasına yer olmadığına, 20/01/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.