MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R

Dava; zararlandırıcı sigorta olayı sonucu sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece; maddi tazminat talebinin kabulü ile 1.000,00TL"nin 15.06.2011 olay tarihinden yasal faizi ile davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine, maddi tazminat alacağına yönelik fazla hakların saklı tutulmasına, manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 3.000,00TL"nin 15.06.2011 olay tarihinden yasal faizi ile davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine, manevi tazminat alacağına yönelik fazla istemin reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacı tarafından 24.05.2011 ve 15.06.2011 tarihlerinde iki kez kaza geçirdiğinin beyan edildiği, ilk kaza hakkında yapılan soruşturmada davacının Cumhuriyet Savcılığına verdiği ifadede; olayın tamamen kendi hatasından kaynaklandığını beyan ettiği, SGK"nın 20.01.2014 tarihli Sürekli İş Göremezlik Tespit Kararında; davacının 24.05.2011 tarihinde geçirdiği iş kazası nedeni ile sürekli iş göremezlik derecesinin %0 ( sıfır ) olduğunun, yardıma muhtaç olmadığının ve kontrolü gerekmediğinin bildirildiği, 15.06.2011 tarihinde geçirdiği iş kazası hakkında düzenlenen 20.01.2014 tarihli Sürekli İş Göremezlik Tespit Kararında; sürekli iş göremezlik derecesinin E cetveline göre %8 ( sekiz ) olduğunun, yardıma muhtaç olmadığının ve kontrolü gerekmediğinin bildirildiği, ayrıca iş kazasının tarihi kısmında her iki kaza tarihi de yazan 20.01.2014 tarihli kararda; toplam maluliyetin % 8 olarak belirlendiği, davacının itirazı üzerine düzenlenen Yüksek Sağlık Kurulu"nun 23.07.2014 tarihli kararında; 24.05.2011 tarihli kaza için % 0, 15.06.2011 tarihli kaza için %8 maluliyet belirlendiği, mahkemece kusura ilişkin alınan heyet raporunda birinci kazada davacının %100, ikinci kazada %70 kusurlu olduğunun, ikinci kazada davalının %30 kusurlu olduğunun bildirildiği anlaşılmaktadır.
İş kazalarından kaynaklanan tazminat davalarının özelliği gereği, İş Kanunu"nun 77. maddesinin öngördüğü koşulları göz önünde tutarak ve özellikle yapılan işin niteliğine göre, iş yerinde uygulanması gereken tedbirlerin neler olduğu İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Tüzüğü"nün ilgili maddelerinin göz önünde tutulmak suretiyle incelenmesi, işverenin hangi önlemi almadığı, alınan önlemlere işçinin uyup uymadığı gibi hususlar ayrıntılı bir biçimde incelenmek suretiyle kusurun aidiyeti ve oranının hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek biçimde belirlenmesi gerekir. Bu açıklamadan olarak şüphesiz ki tarafların kusur durumu irdelenirken konusunda ehil bilirkişilere olayı inceletmek kadar olaya neden olan tüm saiklerin bir bütün olarak ele alındığı, bu kapsamda taraflarca ortaya konulan iddia ve savunmalar ile tüm delillerin titizlikle değerlendirildiği ayrıca aynı olaya ilişkin alınan raporlar arasında ihtilaf var ise bu ihtilafların giderildiği bir kusur raporunun hükme esas alınması gerektiği izahtan varestedir.
Somut olayda; her ne kadar kusur oranının belirlenmesine ilişkin 25.02.2015 havale tarihli bilirkişi heyet raporunda; davacının 24.05.2011 tarihli ilk kazada hatanın kendisinde olduğunu beyan ettiği, gerekli mesleki eğitimi almasına ve tamir ile ilgili görevinin olmamasına rağmen sensörü tamir etmeye kalktığı, tehlikeli olduğunu bildiği ve tek başına yapmaması gereken bir işi tekbaşına yapmaya kalkıştığı gerekçeleri ile davacının %100 oranında kusurlu olduğu belirtilmiş ise de; aynı raporda 15.06.2011 tarihli kaza ile ilgili yapılan değerlendirmede; çalışanlara iş sağlığı ve güvenliği mevzuatının gerektirdiği eğitimlerin verilmemesi, iş yerinde iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili ikaz levhalarının bulunmaması, tezgahların periyodik bakım ve çalışma kartlarının bulunmaması, işyerinde risk analizi ve risk değerlendirme işlemlerinin yapılmamış olması nedeni ile işverenin %30 oranında kusurlu olduğu belirtilmiştir. Bu itibarla söz konusu bilirkişi heyet raporunda işverenin bir takım önlemleri almadığı açıkça belirtildiği halde; kusur oranının tespitinde, davacının ilk kazadaki hatanın tamamen kendisinde olduğu yönündeki beyanının esas alınması isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; 24.05.2011 ve 15.06.2011 tarihli iş kazaları yönünden yeniden oluşturulacak bir bilirkişi heyetinden kusur oranlarına yönelik rapor alınarak sonuca gitmekten ibarettir.
Mahkemece yukarıda açıklanan maddi ve hukuksal olgular dikkate alınmadan, yazılı şekilde hüküm kurması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının temyiz itirazlarının ileride incelenmesine, temyiz harcının istek halinde temyiz eden taraflardan davacıya iadesine, 19.12.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.