MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18/06/2015 tarih ve 2013/77-2015/396 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, ‘‘...’’ adlı ve 2002/... no"lu tescilli markanın 17/12/2012 tarihli numaralı Marka Devir Sözleşmesi ile müvekkili tarafından satın alındığını, davalının müvekkilinden izin almaksızın iltibas yaratacak nitelikte bir marka ve logo ile müvekkile ait markanın esas unsuru aynı olan "..." ibaresini aynı tür hizmetlerde kullandığını, ihtarname tebliğ edilmesine rağmen kullanımına son verilmediğini, davalının bu ihlali nedeniyle tespit talebinde bulunulduğunu ileri sürerek tedbiren davalının tecavüz teşkil eden üretiminin durdurulmasını, bu yolla üretilmiş olan mallara el konularak muhafaza altına alınmasını, marka hakkına tecavüz dolayısı ile konulan ürünler üzerinde müvekkiline mülkiyet hakkının tanınmasını, kararının basın yolu ile ilanını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, tarafların tek başına "..." marka tescillerinin bulunmadığı, davacı adına tescilli dava konusu marka "... (şekil)" şeklinde olup kişi adı vurgusunun ön planda olduğu, davacının markasını tescil edildiği logo şekliyle kullandığı, davalının ise görsellerle kullandığı, fiili kullanımlarının birbirinden çok farklı olduğu, tüketicinin bu markaları karıştırmayacağı, davalının "..." ibaresini 2003 yılından beri markasal olarak kullandığı, bu kullanımın davalı açısından kazanılmış hak sağlayacağı, her iki markanın da tanınmış marka olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve davalı kullanımının davacının tescilli markasına benzer olmadığına yönelik mahkemenin gerekçesi yerinde değilse de, davacının markayı devraldığı ilk marka hakkı sahibinin davalıya verdiği muvafakatin sadece ticaret unvanının kullanımına yönelik olup davalının markasal kullanımına uzun süre karşı koymayarak sessiz kalma yoluyla hak kaybına uğrayan davacının tecavüz oluşturduğunu iddia etmesinin TMK m. 2"ye aykırı olduğunun anlaşılmasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 06/03/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.