Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2015/9042 Esas 2015/10052 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, davalı tarafından ortak yerlerden olan kapıcı dairesine ve bahçeye yapılan müdahalenin önlenmesi ve davalının kapıcı dairesinden tahliyesi istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde, davalının ortak kullanım alanı olan kapıcı dairesini ev olarak olarak kullandığını, apartman bahçesini de kapıcı dairesinin uzantısı gibi kullanarak ortak kullanım alanlarını işgal ettiğini belirterek müdahalenin önlenmesi ve davalının kapıcı dairesinden tahliyesini istemiş, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
Dava konusu kapıcı dairesi ile ilgili davacılar vekilinin talebi yönünden;
634 sayılı Kat Mülkiyeti Yasasının 19. maddesinin 1. fıkrasına göre, kat malikleri anataşınmazın bakımını, mimari durumu ile güzelliğini ve sağlamlığını titizlikle korumaya mecburdurlar. Getirtilen 20/10/2010 tarihli tadilat projesi incelendiğinde, malikler ..., ..., ..., ... ve ..."in 18/10/2010 tarihinde verdikleri dilekçe ile bodrum katında tadilat yapılmasına muvafakat ettikleri, bu muvafakat doğrultusunda belediyece tadilat projesisinin onaylandığı, dava konusu yerin kapıcı dairesi olarak projelendirildiği ve ortak yer mahiyetinde olduğu anlaşılmaktadır.
Bu durumda tadilat projesine muvafakat eden davacılar ..., ..., ... ve ..."in projeye uygun eski hale getirilmesi istemi Medeni Kanunun 2. maddesine aykırılık teşkil etmektedir. Mahkemece dava konusu taşınmazın tadilat projesi ile niteliği değiştirilmiş olmasına rağmen ortak yer niteliğinde bulunduğu anlaşılan davalı yerle ilgili talebin Medeni Kanunun 2. maddesi gereğince reddine karar verilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 11.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.