Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/5149 Esas 2018/5822 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5149
Karar No: 2018/5822
Karar Tarihi: 03.09.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/5149 Esas 2018/5822 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 2008 yılında \"kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma\" suçundan sanığın mahkum edilmesine karar verdi ancak hükmün usulüne uygun şekilde tebliğ edilmediği ortaya çıktı. Sanık ceza infaz kurumunda tutuklu bulunduğu sırada da gerekçeli kararın kendisine okunmadığı anlaşıldı. Sonrasında yapılan açıklamalı tebligatın ise usulüne uygun görülmesine rağmen, sanığın daha önce ceza infaz kurumu aracılığı ile mahkemeye gönderdiği şikayet dilekçesi temyiz niteliği taşıdığı için temyiz süreci hukuki olarak işletilemedi. Kararın incelenmesinde ise, suçun işlendiği tarihten itibaren dava zamanaşımı süresinin geçtiği belirlendi. Bu nedenle hükmün BOZULMASINA, sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE karar verildi. Kanun maddeleri ise şöyle:
- 5237 sayılı TCK'nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi: \"Uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanmak, satın almak, kabul etmek, bulundurmak ve kullanmak için bulundurmak\"
- 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi: \"Zamanaşımı\"
- 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi: \"Dava zamanaşımı\"
- 5271 sayılı CMK'nın 223. maddesi: \"Zamanaşımı\"

10. Ceza Dairesi 2017/5149 E. , 2018/5822 K.

"İçtihat Metni"

İLGİLİ BİLGİLER :
Mahkeme : KAYSERİ 2. Sulh Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi- Numarası : 03/06/2008 - 2007/1107 esas ve 2008/934 karar
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
03/06/2008 tarihinde yokluğunda verilen mahkûmiyet hükmünün, sanığa usulüne uygun şekilde tebliğ edilmediği, ceza infaz kurumunda tutuklu bulunduğu sırada da ceza infaz kurumu aracılığı ile CMK"nın 35. maddesinin 3. fıkrası gereğince tutuklu bulunan sanığa gerekçeli kararın, kendisine okunup anlatılması suretiyle yapılmış herhangi bir tebligatın bulunmadığı, sanığın ceza infaz kurumundan çıktıktan sonra 26/04/2012 tarihinde yapılan açıklamalı tebligatın ise usulûne uygun olduğu, ancak bu tebligattan önce sanığın Kırşehir E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu aracılığı ile mahkemeye hitaben gönderdiği, hükmolunan hapis cezasını kabullenmediğine ilişkin 12/10/2009 tarihli dilekçesinin temyiz niteliğinde olması nedeniyle, temyiz isteğinin öğrenme üzerine süresinde olduğunun kabulü gerektiği cihetle, bu durumda mahkemenin sanığın 07/05/2012 tarihli dilekçesi üzerine verdiği temyiz isteğinin reddine ilişkin 14/05/2012 tarihli ek kararının, hiç bir hukuki geçerliliği bulunmayıp "yok" hükmünde olması karşısında, temyiz isteğinin süresinde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede:
Karar tarihinden, temyiz incelemesinin yapıldığı tarihe kadar 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendinde öngörülen 8 yıllık dava zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından; diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA; 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesinin 1. fıkrası ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinin 8. fıkrası gereğince sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 03/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.