Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/13523 Esas 2017/1269 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 17/06/2015 tarih ve 2015/291-2015/476 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili; müvekkilleri tarafından davalı şirketin 06/04/2012 tarihli ortaklar kurulu kararının iptali talepli açılan mahkemenin 2012/475 esas sayılı dosyası ile görülen ve sonuçlanan dava sırasında bilmedikleri şirket ortaklarından ..."nun demans hastalığını Adli Tıp Kurumu’nun raporu üzerine öğrendiklerini, bu hastalığın hastaneye giriş olan 08/06/2012 tarihi ile hastane çıkışı olan 28/06/2012 tarihlerinde tespit edildiğini, ancak hastalığın daha önce başladığını, bu durumda davalının akli ve fiziki sağlığı yerinde olmayan ..."nu kandırarak onun şirketteki hisselerini 29/06/2010 tarihli sözleşmeyle devralıp uzun süre bekledikten sonra bu hisse devrine ilişkin dava konusu ortaklar kurulu kararını aldığını ileri sürerek yargılamanın yenilenmesi talebinin kabulü ile mahkememizin vermiş olduğu 21/01/2013 gün ve 2012/475 esas 2013/32 karar sayılı kesinleşmiş kararının ortadan kaldırılmasına ve 06/04/2012 tarihli ortaklar kurulu kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; Adli Tıp Kurumu raporunun yeni bir husus olmadığını, davacılar tarafından dava sırasında söz konusu hususların ileri sürüldüğünü savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davalı şirket ortağı muris ..."nun yakalanmış olduğu demans hastalığının iade-i muhakemeye konu edilen kararın kesinleşmesinden sonra tespit edilen bir durum olmadığı, bilakis söz konusu karar verilmeden önceki yargılama sırasında bilinen ve ileri sürülen bir durum olduğu, dolayısıyla iade-i muhakeme sebebi sayılamayacağı gerekçesiyle esasa girmeden iade-i muhakeme talebinin usulden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 06.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.