Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4292 Esas 2019/9976 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-b, 22/3, 53/1-2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın 2,80 promil alkollü olarak idaresindeki araçla, geceleyin şehir içindeki tek yönlü sokağa ters yönden girerek hareketi sırasında karşısından seyir halinde bulunan ticari taksiyle araçlarının ön kısmıyla çarpışmaları sonucu mağdurun 3. derece kemik kırığına sebep olacak şekilde yaralanmasıyla neticelenen olayda, sanığın bilinçli taksirle hareket ettiğinde tereddüt bulunmamakla birlikte, hem 1,00 promilin üzerine araç kullanması hem de ters yönden seyretmesi sebebiyle bilinçli taksirin şartlarını oluşturan hallerin birden fazla olduğu dikkate alınıp sanık hakkında tayin edilen temel cezadan TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca daha fazla arttırım yapılması gerekirken, 1/3 oranında arttırım yapılarak sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadıgından; TCK"nın 61/2. maddesine aykırı olarak TCK"nın 22/3. maddesinin TCK"nın 89/1. maddesi gereğince belirlenen temel cezadan sonra uygulanması yerine, 89/2-b maddesinden sonra uygulanması, sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin, TCK"nın 51 veya CMK"nın 231 madde hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluklarına hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 4. paragrafının hükümden çıkarılmak suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.