Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8544 Esas 2019/9974 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca açıklanması ile TCK"nın 89/4, 22/3, 62/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 89/4, 22/3, 62/1. maddeleri gereğince 6 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Keşan Asliye Ceza Mahkemesinin 08.12.2009 tarihli ve 2007/50 esas, 2009/631 karar sayılı kararının 13.04.2011 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 14.01.2010 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde Eylül 2014 tarihinde TCK"nın 105/1 maddesinde tanımlanan cinsel taciz suçunu işlediği ve Zonguldak 4. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine 05.05.2015 tarihinde kesin olarak karar verdiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Keşan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/01/2016 tarihli ve 2015/231 esas 2016/12 karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin herhangi bir nedene dayanmayan temyiz itirazının reddine ancak;
Dosya içeriğine göre sanığın, 1,05 promil alkollü vaziyette idaresindeki minibüsle geceleyin meskun mahal dışındaki aydınlatma bulunmayan çift yönlü yolda seyri sırasında, kaza mahalli olan sollama yasağı bulunan mevkiiye geldiğinde önünde aynı yönde seyretmekte olan diğer araç sürücüsü Erdoğan idaresindeki aracı sollamaya çıktığında, diğer araç sürücüsünün de soldaki tali yola dönmek için manevra yapmasıyla önündeki aracın sol yan kısmından çarpması sonucu 3 kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda; 11.12.2007 tarihli celsede sanık ile müşteki sanık Erdoğan arasında görülen tazminat dava dosyasının incelendiği ve sanık ... tarafından karşı tarafa 5000 TL ödeme yapılmasına karar verildiğinin tespit edildiğinin, sanığın talimatla alınan 22.05.2009 tarihli duruşmada karşı tarafın zararını giderdiğine yönelik beyanda bulunarak ibra belgesi sunduğu, yine hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yönelik karardan önce şikayetçi olduğunu bildiren mağdur ...’ın açıklama yargılaması sırasında karardan sonra zararlarının giderdiğinden bahisle şikayetçi olmadığını, müşteki İlmi’nin ise şikayete yönelik bir beyanda bulunmamakla birlikte o davanın kapandığını, katılmak istemediğini beyan ettiğinin, müşteki-sanık Erdoğan’ın da açıklama yargılamasında beyanına başvurulmadığının anlaşılması karşısında; sanık hakkında bilinçli taksirle yaralama sebebiyet vermekten hüküm kurulmuş ise de; basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanan Erdoğan ve İlmi’nin şikayetlerinin devam edip etmediği hususunda tereddüt bulunduğundan, kazada yaralanan ... ile ...’ın şikayetlerinin devam edip etmediğine yönelik beyanlarının alınmasının ardından sanığın hukuki durumunun takdir ve tayinininde zorunluluk bulunduğunun gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA 08/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.