19. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/3936 Karar No: 2019/1313 Karar Tarihi: 04.03.2019
Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/3936 Esas 2019/1313 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı, davalı firmadan aldığı kredi kartı hesabından haberi olmadan kullanılan 540 TL'nin iadesi için dava açmıştır. Davalı tarafından cevap verilmemiştir ve mahkeme davanın kabulüne karar vermiştir. Davalı vekili tarafından yapılan temyiz talebi reddedilmiştir çünkü miktar 2.190 TL'nin altındadır ve karar kesinleşmiştir. Bu nedenle temyiz talebi reddedilmiştir. Kanunlar açısından, HUMK'nın 427. maddesi ve 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle eklenen Ek-4 madde dikkate alınarak kesinlik sınırı 2016 yılı için 2.190 TL olarak belirlenmiştir.
19. Hukuk Dairesi 2017/3936 E. , 2019/1313 K.
"İçtihat Metni"
19. HUKUK DAİRESİ MAHKEMESİ :Tüketici Mahkemesi
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- KARAR -
Davacı, davalı ... tarafından şahsına verilen ... numaralı kredi kartı hesabından internet bankacılığı kullanılarak 3 defada toplam 540,00 TL harcama yapıldığını, kredi kartı ekstresinin incelendiğinde ... İletişim Hizmeti açıklamalı harcama yapılmış olduğunu, ilgili harcamaların kendisi tarafından yapılmadığını belirterek bilgi ve onayı olmaksızın kullanılan 540,00 TL"nin yasal faizi ile birlikte iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalı tarafından davaya cevap verilmemiştir. Mahkemece yapılan yargılama sonucu davanın kabulüne dair verilen kararın,davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine, mahkemece 20.04.2016 tarihli ek karar ile hükmün miktar itibariyle kesin nitelikte olduğu, temyiz edilemeyeceği gerekçesiyle temyiz talebi reddedilmiştir. 5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-4 maddede öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190 TL’dir. Temyize konu edilen miktarın 540,00 TL olması nedeniyle 25/02/2016 tarihli karar kesin niteliktedir. Bu nedenle davacı vekilinin temyiz talebinin reddine ilişkin 20.04.2016 tarihli ek kararın onanmasına karar vermek gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle 20.04.2016 tarihli ek kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 04/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.