Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/790 Esas 2019/9954 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi kötüye kullanma
Hüküm : TCK"nın 257/2, 62/1, 53/1, 2, 3. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Görevi kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
28.09.2010 tarihinde katılanın bıçaklanması üzerine yakınları tarafından Şırnak Devlet Hastanesine götürüldüğü, genel cerrahi uzmanı sanık ... tarafından katılana müdahale ederek genel cerrahi servisine yatırdığı, ancak laboratuvar ve radyolojik tetkik yapmadan ve herhangi bir tanı koymadan iki gün sonra taburcu ettiği, katılanın iki gün sonra rahatsızlanarak tekrar Şırnak Devlet Hastanesine başvurduğu ve burada başka bir genel cerrahi uzmanı tarafından ameliyata alındıktan sonra Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine sevk edildiği olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.09.2011 tarihli 2011/5-104 Esas, 2011/183 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere 53. maddesinin beşinci fıkrasında yer alan güvenlik tedbirinin süresinin takdirinin tamamen hakime ait olması nedeniyle, bu hak yoksunluğuna karar verildiğinin hükümde açıkça gösterilmesinin zorunlu olduğu, anılan fıkranın uygulanmasına hükümde yer verilmemiş olması halinde ise aleyhe yönelen temyiz bulunmaması durumunda cezanın aleyhe değiştirilmesi kuralı kapsamında kalacağı kabul edildiği anlaşılmakla, sanık hakkında TCK"nın 53/5. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağının bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken alınan madde ile sanık hakkında hak yoksunluklarına hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmündeki hak yoksunluklarına ilişkin paragrafların hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 08.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.