Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/2877 Esas 2017/7006 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Gerekçeli kararın
04/02/2008 tarihinde sanığın yokluğunda verilen "tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ilişkin kararın sanık müdafii yerine kendisine tebliğ edilmeye çalışıldığında, sanığın mahkemeye bildirdiği adreste oturmadığının anlaşılması üzerine iade edilmesine rağmen; aşamalarda sanığa tebligat yapılamayan adrese, koşulları oluşmadığı halde Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre 12/03/2008 tarihinde usulsüz tebligat yapıldığı, dolayısı ile 04/02/2008 tarihli kararın kesinleşmediği ve kesinleşmeyen söz konusu karara ilişkin infaz işlemleri ile tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin ihlali üzerine verilen 11/11/2009 tarih, 2005/206 esas ve 2008/23 karar sayılı ek kararın "hukuken geçersiz" olduğu anlaşılmakla; sanık müdafinin 26/07/2011 tarihli temyiz isteminin, 04/02/2008 tarihli "tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ilişkin karara yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14/04/2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, bu suçla ilgili olarak dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 13/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.