6136 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/221 Esas 2014/2759 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/221
Karar No: 2014/2759
Karar Tarihi: 11.02.2014

6136 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/221 Esas 2014/2759 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanığın 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçu nedeniyle cezalandırılmasına karar verildiğini ve hüküm olarak hapis cezası ve müsadere cezasının verildiğini öğreniyoruz. Mahkeme kararında, sanık hakkında hapis cezası yanında adli para cezasına da hükmedilmemesi karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır deniliyor. Kararda, yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine uygun davranıldığına karar veriliyor. Ancak, mahkeme kararında, TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği belirtiliyor. Ancak hükmün diğer haklardan da yoksun bırakılmasına yazılı şekilde karar verildiği ve bu nedenle hükümde düzeltme yapılması gerektiği ifade ediliyor. Bu düzeltme ise TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın

8. Ceza Dairesi 2013/221 E. , 2014/2759 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6136 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : Hükümlülük ve müsadere

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Sanık hakkında hapis cezası yanında adli para cezasına da hükmedilmemesi karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:

TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın hak yoksunluğuna hükmolunması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 11.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.