Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/19934 Esas 2022/5049 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı (Sanıklar ve suça sürüklenen çocuk), kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (Sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... ..., ..., ...)
HÜKÜM : Sanıklar ve suça sürüklenen çocuğun atılı suçlardan mahkumiyetlerine dair Uşak 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 15.09.2017 gün ve 2007/105 Esas, 2017/195 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurularının esastan reddi, sanık ... müdafisinin temyiz isteminin reddi

Bölge Adliye Mahkemesince temyiz isteminin reddine dair verilen ek karar temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık ... müdafisinin temyiz istemi ile sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... ..., ..., ... haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde:
Sanık ... müdafisinin eski hale getirme talebinin incelenmesinde, eski hale getirme şartlarının oluşup oluşmadığını değerlendirerek kabulü ya da reddine dair karar verme yetkisi Yargıtay ilgili ceza dairesine ait olduğundan, Bölge Adliye Mahkemesince eski hale getirme ve temyiz talebi hakkında verilen 27.05.2021 günlü ek kararın hukuki dayanaktan yoksun olduğu gözetilerek evrak tetkik edildi. Yokluğunda verilen Bölge Adliye Mahkemesi kararına ilişkin sanık ... müdafisine 13.02.2021 günü yapılan tebligatın usulüne uygun yapıldığı nazara alındığında, eski hale getirme talebi dosya içeriğine göre yerinde görülmediğinden reddiyle, 5271 sayılı CMK’nın 291/1. maddesine göre Bölge Adliye Mahkemesi kararlarında temyiz süresinin on beş gün olduğu nazara alındığında sanık ... müdafisinin, mahkemece yokluğunda verilen kararın tebliği üzerine işlemeye başlayan kanuni süresinden sonra sunduğu 25.05.2021 tarihli dilekçeyle hükmü temyiz ettiği anlaşıldığından ve sanıklar haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen cezaların miktar ve türü gözetildiğinde, aynı Kanunun 286/2-a. maddesi uyarınca ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair Bölge Adliye Mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanık ... müdafisinin temyizi ile sanıklar müdafisinin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin aynı Kanunun 298. maddesi gereğince REDDİNE,
Suça sürüklenen çocuk ... hakkında kurulan hükmün temyiz incelemesinde:
Olay tarihinde on beş - on sekiz yaş grubunda bulunan suça sürüklenen çocuğun eyleminin zamanaşımı süresi yönünden lehe sayılıp 6545 sayılı Kanun değişikliğinden önceki 5237 sayılı TCK'nın 103/2. maddesinde düzenlenen çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçunu oluşturup, öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-d, 66/2, 67/4. maddelerinde belirtilen 15 yıllık olağanüstü dava zamanaşımına tabi bulunduğu ve suç tarihi ile inceleme tarihi arasında bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, hükmün 5271 sayılı CMK’nın 302/2-4. madde ve fıkrası uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 303/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8 maddeleri uyarınca suça sürüklenen çocuk hakkında bu suçtan görülen kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
Sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... ..., ..., ... haklarında çocuğun cinsel istismarı suçundan hükümlerin temyiz incelemesine:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme yönelik Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanıkların yargılama aşamasında mağdurun yaşının büyük olduğu yönündeki savunmaları ve buna yönelik hazırlanan raporların kabul edilmemiş olması hususları değerlendirildiğinde bu iddiaların mağdurenin yaşına yönelik hatayı da kapsadığı dikkate alınarak tüm dosya içeriği nazara alındığında, ilk derece mahkemesince olaylarda 5237 sayılı TCK'nın 30. maddesinde düzenlenen hata hükümlerinin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığı tartışıldıktan sonra karar verilmesi gerekirken bu konuda herhangi bir değerlendirme yapılmaksızın eksik gerekçe ile yazılı şekilde mahkumiyet hükümleri kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 230. maddesine muhalefet edilmesi karşısında, söz konusu karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 15.01.2021 gün ve 2019/1057 Esas, 2021/34 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 30.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.