Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/1783 Esas 2019/9890 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62, 50/4, 52/4, 53/6, 63 ve 5275 sayılı yasanın 106/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
1) Sanıklar hakkında TCK"nın 85/2. maddesi uyarınca belirlenen 6 yıl hapis cezasından, aynı kanunun 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında takdiri indirim uygulandıktan sonra hapis cezasının 5 yıl olarak belirlenmesi gerekirken, 5 yıl 2 ay olarak belirlenmesine karşın; sonuç cezanın 5 yıl üzerinden hesaplandığı anlaşılmakla; bu husus mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilerek bozma nedeni yapılmamıştır.
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ceza miktarına, 53/6 uyarınca sürücü belgesinin geri alınma süresinin çokluğuna ve sair nedenlere, katılanlar vekilinin ceza miktarına, verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 07/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.