MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığının 05.11.2007 tarihli iddianamesi ile diğer sanık... ...(...)"un sürücü belgesi almak için emniyet müdürlüğü trafik tescil bürosuna ibraz ettiği sağlık raporunun sahte olduğu iddiası ile açılan davada, hakkında beraat kararı verilen sanık..."ün savunmalarında suça konu belgeyi kendisine sanık ..."in verdiğini beyan etmesine rağmen sanık ..."in yargılamanın tüm aşamalarında böyle bir belge vermediğini savunduğu anlaşılmakla; gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak biçimde belirlenebilmesi bakımından suça konu belge üzerinde yazı ve imza incelemesi yapılıp sanığın eli ürünü olup olmadığının belirlenmesi ve sanığın bu şekilde başka kişilere de sağlık raporu verip vermediği hususları da araştırılıp sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayini yerine eksik inceleme ile hüküm tesisi;
2-Kabule göre de;
a-5237 sayılı TCK"nun 210/2. maddesinde yer alan "Gerçeğe aykırı belge düzenleyen tabip, diş tabibi, eczacı, ebe, hemşire veya diğer sağlık mesleği mensubu, üç aydan bir yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. Düzenlenen belgenin kişiye haksız bir menfaat sağlaması ya da kamunun veya kişilerin zararına bir sonuç doğurucu nitelik taşıması halinde, resmi belgede sahtecilik hükümlerine göre cezaya hükmolunur." şeklindeki düzenleme ile; kamu görevlisi olmayan sağlık mesleği mensuplarının görevlerinin gereği olarak düzenledikleri belgelerin gerçeğe aykırı olması haline özgü özel bir sahtecilik suçu düzenlenmiştir. Buna göre fıkranın ilk cümlesi uyarınca gerçeğe aykırı belge düzenlenmesi halinde özel belgede sahtecilik suçu ancak düzenlenen bu belge ile TCK"nun 210. maddesinin 2. fıkrasının 2. cümlesindeki menfaat veya zarar koşulunun gerçekleşmesi halinde ise resmi belgede sahtecilik suçuna göre cezaya hükmolunacaktır. Anılan fıkrada belirtilen suç faili sağlık mesleği mensubu olmalıdır ve bunların kimler olduğu hususu ise 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı Sanatlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun ve ilgili diğer mevzuat hükümleri çerçevesinde belirlenebilir. Kamu görevlisi olmayan hekim tarafından düzenlenen içeriği sahte raporu kullanan kişinin eylemi ise TCK"nun 207/2. maddesinde düzenlenen sahte özel belgeyi kullanmak suçunu oluşturur. Bu açıklamalar karşısında somut olaya gelince;
Sürücü belgesi almak için trafik tescil müdürlüğüne diğer sanık tarafından ibraz edilen, Özel Kahramanoğlu Polikliniğinden alınmış gibi gözüken 08.11.2006 tarih ve 78 nolu tanzim edilmiş suça konu sağlık raporun tümden sahte olduğu, kaşe ve imzaların adları yazılı müşteki doktorlara ait olmadığının tespit edilmesi karşısında; suça konu rapor özel poliklinik tarafından verilmiş olup sanığın sağlık mesleği mensubu olmaması nedeniyle eyleminin TCK"nın 207/2. maddesinde düzenlenen özel belgede sahtecilik suçunu oluşturduğu gözetilmeden yazılı şekilde resmi belgede sahtecilik suçundan hüküm kurulması,
b-Hakkında beraat kararı verilen sanık......"un emniyet görevlilerince bir gözünün kaydığından bahisle yeniden sağlık raporu alması talepleri üzerine sanığın Gaziantep Devlet Hastanesinden yeniden aldığı raporda da sanığın B sınıfı sürücü belgesi alabileceğinin belirtilmesine rağmen, adli tıp uzmanından aldırılan bilirkişi raporunda, bir gözü tamamen görmeyen kişinin sürücü belgesi alabilmesi için diğer gözün 10/10 oranında görme yetisini haiz olması gerektiği ve..."ün diğer gözünün tam olarak göremediğinden bahisle sürücü belgesi alamayacağının belirtilmesi karşısında, bu hususta Adli Tıp İhtisas Dairesinden rapor alınarak, raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi ve... Yılmazsoy"un sürücü belgesi alabilecek durumda olmasının tespiti halinde de TCK"nın 211. maddesinin tartışılması gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizliği, yasaya aykırı;
c-5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.04.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.