MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5411 sayılı Bankacılık Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1. Sanık hakkında takdiri indirim uygulanırken uygulama maddesinin ilgili fıkrasının gösterilmemesi ve yine sanığa verilen gün para cezası adli para cezasına çevrilirken TCK"nun 52/2. maddesi yerine TCK"nun 52. maddesinin yazılması suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Uzun süreli hapis cezası ertelenmeyen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca,
1. Hüküm fıkrasının sanık hakkında takdiri indirim uygulanan bendinde yer alan "62." ibaresinin çıkartılarak yerine "62/1. maddesi" ibaresinin eklenmesi, yine gün para cezasının adli para cezasına çevrildiği fıkrasında "TCK 52" ibaresinin çıkartılarak yerine "TCK"nun 52/2. madde ve fıkrası" ifadesinin eklenmesi,
2. Hükümlerden TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan
Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve diğer kısımlarının aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23/12/2019 tarihinde oy çokluğuyla karar verildi.

KARŞI DÜŞÜNCE


Bankacılık zimmeti suçundan ... hakkında kurulan mahkumiyete ilişkin hükmün, sanık müdafiinin temyizi üzerine sayın çoğunluğun düzeltilerek onamaya ilişkin kararı yerinde değildir. Şöyle ki;
Dosya kapsamına göre, sanık ...’nın katılan... A.Ş. Kart Ödeme Sistemleri ve Alternatif Dağıtım Kanalları Daire Başkanlığı çalışanı olduğu, suça konu 4920 9500 1338 9338 nolu kredi kartının mağdur ...’un talebi olmaksızın Halk Bankası Beykoz Şubesince adına düzenlettirilerek gönderildiği, kredi kartının şifresi alınmaksızın ve aktif hale getirilmeksizin bankaya iade edildiği, Beykoz Şubesi tarafından suça konu kredi kartının iptal edilmek üzere Bankanın Kart Ödeme Sistemleri ve Alternatif Dağıtım Kanalları Daire Başkanlığına gönderildiği, suça konu kredi kartı ve şifrenin bu birimin çalışanı olan sanığın eline geçtiği, sanığın kredi kartı ile şifresini iptal etmek yerine, bu işlerle görevli mesai arkadaşı ...’ye giderek kullanıma açtırmak suretiyle 09.10.228-01.11.2008 tarihleri arasında ATM’den nakit çekim ve alışveriş yaparak 7.259,25 TL haksız kazanç elde ettiği anlaşılmaktadır.
Bankacılık zimmeti suçu dosyamızda unsurları itibariyle oluşmamıştır. 5411 sayılı Bankacılık Kanunu’nun 160. maddesinde düzenlenen bankacılık zimmeti suçunun oluşabilmesi için, görevi nedeniyle zilyetliği kendisine devredilmiş olan veya koruma ve gözetimiyle yükümlü olduğu “para veya para yerine geçen evrak veya senetleri veya diğer malların” kendisinin ya da başkasının zimmetine geçirilmesi gerekmektedir. Olayımızda ise sanık imha edilmek üzere kendisine teslim edilen kredi kartını kullanıma açtırarak ATM’den para çekmek ve harcama yapmak suretiyle kendisine menfaat temin etmiştir. Kredi kartının mülkiyetinin bankaya ait olduğu çekişmesizdir. Ancak bir hesapla ilişkilendirilmeksizin kullanılması mümkün değildir. Yani kredi kartı kullanılarak harcanan para bankanın malvarlığına ilişkin olmayıp, kredi kartının ilişkilendirildiği hesap sahibinin malvarlığıdır. Dolayısıyla kredi kartı kullanılarak sağlanan menfaat de bankaya ait bir değer değildir. Ayrıca kredi kartı, 5411 sayılı Yasanın 160. maddesinde bahsedilen para veya para yerine geçen evrak veya senetlerden olmadığı gibi tek başına para yerine geçen diğer mallardan da değildir. Kaldı ki sanığın kredi kartı ile çektiği ve alışveriş yapmak suretiyle ödenmesine neden olduğu paraların zilyetliği de görev gereği sanığa bırakılmadığı gibi koruma ve gözetimi ile de yükümlü değildir. Sanığın görevi nedeniyle kendisine tanımlanan banka hesaplarına erişim ve hesap hareketi yapma yetkisi de bulunmamaktadır. Sanığın, şubelerin servise gönderdiği kredi kartı başvuru formlarını tarayarak sisteme aktarmaktan ibaret olan görev ve yetki çerçevesinin, bankanın malvarlığı değerleri üzerinde bir tasarrufta bulunmasına da olanak vermemektedir. Tüm bu anlatılanlar dikkate alındığında bankacılık zimmeti suçunun unsurları itibariyle oluşmadığı, sanığın ... adına düzenlenip imha edilmek üzere gönderilen kredi kartını işleme açtırarak kullanmaktan ibaret eyleminin, Türk Ceza Kanunu’nun 245/1. maddesinde tanımlanan başkasına ait kredi kartını ele geçirerek kart sahibinin veya kartın kendisine verilmesi gereken kişinin rızası olmaksızın kullanmak suretiyle yarar sağlama suçunu oluşturduğu ve bu maddeden cezalandırılması gerekçesiyle kurulan hükmün bozulması yerine, yerel mahkemenin kararının düzeltilerek onanmasına dair sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum. 23.12.2019