Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/6219 Esas 2018/16234 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6219
Karar No: 2018/16234
Karar Tarihi: 24.12.2018

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/6219 Esas 2018/16234 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verildiği, önceki bir kararda TCK'nın 58. maddesi uygulandığı için sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerektiği ancak sadece mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verildiği belirtilmektedir. Anayasa Mahkemesinin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararına atıfta bulunularak, bu maddenin öngördüğü hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği ifade edilmiştir.
Ancak, Daire bozma kararı vermiştir çünkü suç uzlaşma kapsamına alındığı için dosyanın uzlaşma işlemlerinin yapılması için uzlaştırma bürosuna gönderildiği ancak uzlaştırma yapılamadığına dair rapor düzenlendiği belirtilmiştir. Bu raporun ardından mahkemece sanığın cezalandırılmasına karar verilmiştir. Ancak Tebligat Kanunu'nun ilgili maddelerine uygun olarak tebligat işlemi yapılmadığı için karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 53. maddesi
- TCK'nın 58. maddesi
- Anayasa Mahkemesinin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun ilgili maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2017/6219 E. , 2018/16234 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mükerrirliğe esas alınan ilamda da TCK’nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerekirken, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
Dairemizin bozma kararı üzerine, yargılama konusu suçun 6763 sayılı Kanun ile uzlaşma kapsamına alınması sebebiyle mahkemece dosyanın uzlaşma işlemlerinin yapılması için uzlaştırma bürosuna gönderildiği, uzlaştırmacı tarafından katılanın MERNİS adresine uzlaşma teklif formu çıkarıldığı ve tebligatın Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre yapıldığı, uzlaştırmacı tarafından uzlaştırma yapılamadığına dair 31.03.2017 tarihli rapor düzenlenerek dosyanın mahkemeye iade edildiği ve mahkemece uzlaşma sağlanamadığından bahisle sanığın cezalandırılmasına karar verilmiş ise de;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, katılana uzlaşma teklif formunu içeren davetiyenin tebliği için katılanın MERNİS adresine doğrudan "Adres kayıt sistemindeki MERNİS adresi" ibaresi ile çıkarılan ve Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işleminin usule aykırı olmasından dolayı, uzlaştırma teklifinin 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine uygun olarak uzlaştırma bürosunca yeniden yapılması gerektiği gözetilmeden yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.