MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, hükmün kanun yararına temyizi Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılğı tarafından, istenilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece tarafların Türk Medeni Kanunun 166/3. maddesi gereğince boşanmalarına karar verilmiş, kısa kararda ortak çocuk için aylık 100,00 TL, davalı kadın için aylık 150,00 TL nafakaya karar verildiği halde gerekçeli kararın hüküm fıkrasında nafakalar konusunda bir karar verilmeyerek kısa karar ile gerekçeli kararın hüküm fıkrası arasında çelişki yaratılmıştır. Mahkemece verilen karar taraflarca temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir.
Karar tarihinde yürürlükte bulunan Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 381/2. maddesi uyarınca, kararın tefhimi en az 388. maddede belirtilen hüküm sonucunun duruşma tutanağına geçirilerek okunması suretiyle olur. Bu durumda gerekçeli kararın, tefhim edilen karar yanlışta olsa, buna uygun düzenlenmesi gerekmektedir. Tefhim edilen ve duruşma tutanağına geçirilen hüküm sonucu ile gerekçeli karar arasındaki aykırılık diğer yönler incelenmeden tek başına bozma sebebi olur. O halde mahkemece çelişkili şekilde karar verilmesi doğru olmayıp usul ve kanuna aykırı bulunmuştur.
SONUÇ: Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427/6. maddesine dayalı kanun temyiz isteğinin açıklanan sebeple kabulü ile hükmün sonuca etkili olmamak üzere BOZULMASINA, oybirliğiyle karar verildi.