Sanık ... hakkında yürütülen yargılama neticesinde, "2005 ve 2006 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek" suçlarından mahkumiyetine ilişkin İstanbul 35. Asliye Ceza Mahkemesi"nce verilen 03.02.2015 gün ve 2014/221 Esas-2015/48 Karar sayılı hükümlerin, Yargıtay 21. Ceza Dairesi"nin 09.11.2016 gün ve 2016/3614 Esas-2016/6719 Karar sayılı ilamı ile düzeltilerek onanmasına ilişkin karara karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 19.04.2017 gün ve KD-2017/19412 sayılı yazısı ile "2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek" suçundan verilen mahkumiyet hükmü ile sınırlı olarak itirazda bulunulması üzerine, sanığın lehine itirazda süre aranmayacağı da gözetilerek dosya yeniden okunarak gereği düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın itirazı yerinde olduğundan KABULÜ ile Yargıtay 21. Ceza Dairesi"nin 09.11.2016 gün ve 2016/3614 Esas-2016/6719 Karar sayılı ilamının, sanık hakkında “2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek“ suçu yönünden verilen mahkumiyet kararının, "düzeltilerek onanmasına" ilişkin bölümünün KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
Sahte fatura düzenleme suçunda suç tarihinin, son faturanın düzenlendiği tarih olarak kabul edildiği, ..."nün 27/02/2007 tarih VDENR-2007-1487/6 sayılı Vergi Tekniği Raporu"nun 7. sayfasında sanığın yetkilisi olduğu şirketin 2005 yılında düzenlediği faturalar belirtilirken, 26/07/2005 tarih 022647 sayılı fatura sayılmış ise de; dosya içinde mevcut olan 022647 sayılı faturanın tarihi 26/07/2004 olduğu halde vergi tekniği raporunda sehven 26/07/2005 tarihli olarak yazılmış olduğu, sanığın üzerine atılı "2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek" suçuna konu olan belgelerin 01/04/2005, 09/04/2005 ve 13/04/2005 tarihli sevk irsaliyeleri olması nedeniyle, bu suç açısından suç tarihinin 13/04/2005 tarihi olarak kabul edilmesi gerektiği cihetle, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 9. maddeleri hükmü karşısında; sanığa yüklenen "2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek" suçunun yasada gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve sanık lehine olan 765 sayılı TCK"nın 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suçun işlendiği 13.04.2005 tarihinden, hüküm tarihine kadar gerçekleştiği gözetilmeden yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden aynı Yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 765 sayılı TCK’nın 102/4, 104/2 ve 5271 sayılı Kanun"un 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, bozma nedenine göre sanık hakkındaki hükmün İNFAZININ DURDURULMASINA, Yargıtay 21. Ceza Dairesi"nin 09.11.2016 gün ve 2016/3614 Esas-2016/6719 Karar sayılı ilamının diğer bölümlerinin aynen muhafazasına, 25.04.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.