Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü: 
Alacaklı vekili 03.06.2011 tarihinde icra müdürlüğüne başvurarak, borçluya ait taşınmaz üzerindeki haciz ve ..... İnş. Ve Tic.Ltd.Şti."ne gönderilen haciz ihbarnamesi baki kalarak, Garanti Bankası AŞ ve Finansbank AŞ"ye gönderilen birinci haciz ihbarnamelerinin fekkini talep etmiş, icra müdürlüğünce,  tahsil harcının yatırılması halinde istemin kabulüne karar verilmiştir. Alacaklının bu işlemi şikayet etmesi üzerine icra mahkemesince, haciz ihbarnamelerinden feragatin alacağın haricen tahsil edildiğine karine teşkil edeceği gerekçesiyle şikayet reddedilmiştir.
492 Sayılı Harçlar Yasasının 23. maddesinde, takipten vazgeçilmesi halinde tahsil harcı alınacağı öngörülmüş olup, anılan maddenin olayda uygulama yeri bulunmadığından icra müdürlüğünce tahsil harcı alınması doğru değildir. Somut olayda, borçlunun tüm mallarına konulan hacizlerin kaldırılması istenmemekte olup, sadece yukarıda adı geçen iki bankaya gönderilen haciz ihbarnamelerinin fekki telep edilmiştir. Bu durumda icra müdürlüğünün tahsil harcı alınması yönündeki işlemi yerinde olmadığından, mahkemece şikayetin kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile istemin reddi yönünde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ :Alacaklının temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK."nun 366. ve HUMK."nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 18/04/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.