MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki bu yönde bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura düzenlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın savunmasında; iddianame konusu yapılmayan başka mükellefiyet kaydı olan Doğuş Metal San.Tic. Ltd. Şti. hakkında beyanda bulunduğu, dosyaya sunulan defter ve belgelerin yine bu şirkete ait olduğu, Ankara Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığı’nın 22/11/2013 tarihli, 2013-A-2164/28 sayılı vergi tekniği raporunda; sanığın adlarına fatura düzenlediği Sar Çelik ... Ltd. Şti., Araz Otomotiv.... Ltd. Şti. ve ... isimli mükelleflerin matrah artırımı talebinde bulunduklarından haklarında vergi incelemesinin yapılmadığının belirtilmesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından;
1- Sanığın duruşmaya çağırılarak ... isimli mükellefiyet kaydı ile ilgili savunmasının alınması, bu şirkete ait varsa defter ve belgelerinin ibrazının istenmesi, ibraz etmediği takdirde atılı suça konu faturaların vergi dairesinden veya kullanıcı mükelleflerden araştırılarak temin edilmesi, yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması, kabul etmediği takdirde bilirkişi incelemesi yaptırılması,
2- Sar Çelik ... Ltd. Şti., Araz Otomotiv.... Ltd. Şti. yetkilileri ile ... isimli mükellefin CMK 48. maddesindeki çekinme hakları hatırlatılarak, suça konu faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak aldıklarının sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile mahkumiyet kararı verilmesi yasaya aykırı,
3-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.