Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/19089 Esas 2018/16218 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/19089
Karar No: 2018/16218
Karar Tarihi: 24.12.2018

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/19089 Esas 2018/16218 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir hırsızlık davasında, inşaattan küvet çalan sanıkların yakalanması ve mahkumiyet kararı verildiği belirtilmiştir. Dosyada etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması için yeterli koşulların olmadığı ancak TCK'nın bazı maddelerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararının göz önünde bulundurulması gerektiği belirtilmiştir. Bunun yanı sıra, değişiklik yapılan CMK'nın uzlaştırma hükümleri gereğince sanığın hukuki durumunun uzlaştırma işlemi sonrası değerlendirilmesi gerektiği ve bu nedenle kararın bozulduğu ifade edilmiştir. Kararda, uzlaştırma işlemi için TCK'nın 141/1. maddesi kapsamındaki suçların da dahil edildiği belirtilmektedir.
Kanun Maddeleri:
-TCK'nın 53. maddesi
-TCK'nın 141/1. maddesi
-CMK'nın 253. maddesi
-6763 Sayılı Kanun'un 34. maddesi
-5271 Sayılı CMK'nın 253. maddesi

2. Ceza Dairesi 2016/19089 E. , 2018/16218 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya kapsamına göre, müştekiye ait ve uzun süredir kullanılmayan inşaattan küvet çalan sanıkların, görgü tanığının haber vermesi üzerine kolluk ekibi tarafından yakalandıkları olayda, koşulları oluşmayan etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK"nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 24.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.