MAHKEMESİ : ÇİFTELER ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ
TARİHİ : 15/07/2013
NUMARASI : 2013/92-2013/178

Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakasının artırılması davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı, davalı ile 29.05.2002 tarihinde boşandıklarını, boşanma kararı ile aylık 50,00 TL yoksulluk nafakasına hükmedildiğini, aylık 50,00 TL. nafakanın günün ekonomik koşulları karşısında yetersiz kaldığını, almış olduğu yetim aylığı ve nafaka ile geçinmesinin mümkün olmadığını, gerek yaşı ve gerekse küçük bir yerde ikamet etmiş olması nedeni ile de iş bulamadığını ileri sürerek, aylık 50,00 TL olan yoksulluk nafakasının aylık 450,00 TL artırılarak aylık 500,00 TL ye çıkartılmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin davacı ile evlendiğinde davalıya Eskişehir il merkezinde tek katlı ve müstakil bir evin tapusunu verdiğini, bu evin halen davacı tarafından kiraya verildiğini, davacının babasından kalan arazilerden zirai gelir elde ettiğini, davacının babasının vefat etmesi nedeniyle 700,00-800,00 TL civarında yetim aylığı aldığını, davacının boşandıktan 12 yıl geçmesine rağmen hiç bir şekilde bir işe girip çalışmadığını, müvekkilinin yeniden evlendiğini, yeni eşi ile birlikte ilk eşinden olan 3 yetişkin çocuğu ile birlikte yaşadığını ve 5 kişinin geçimini sağladığını, davacının ekonomik durumunun iyi olduğunu belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile aylık 50,00 TL olan yoksulluk nafakasının 450,00 TL artırılarak dava tarihinden itibaren aylık 500,00 TL olarak devamına karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Somut olayda, tarafların 29.05.2002 tarihinde boşandıkları, boşanma kararı ile birlikte davacı lehine aylık 50,00 TL. yoksulluk nafakasına hükmedilmiştir.
Mahkemece yapılan sosyal ve ekonomik durum araştırması sonucunda davacının ev hanımı olduğu, kendisine ait evde oturduğu, babasının vefat etmesi nedeniyle aylık 700,00 TL yetim aylığı aldığı; davalının evli ve 3 çocuklu olduğu, çocuklardan birinin özürlü, diğer ikisinin aylık 750,00 şer TL gelirle babalarıyla birlikte çalıştığı, davalının yumurta alım-satımı işi ile uğraştığı, aylık 3.000,00 TL civarında gelirinin olduğu, kendisine ait dükkanı ve arsaları bulunduğu tespit edilmiştir.
Tarafların sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, davacının babasının vefatı nedeniyle almış olduğu aylık 700,00 TL yetim aylığı, ekonomik göstergelerdeki olumsuz değişiklikler ve ÜFE artış oranı dikkate alındığında, davacı yararına hükmedilen yoksulluk nafakası miktarının fazla olduğu anlaşılmaktadır.
Mahkemece tarafların sosyal ve ekonomik durumlarına uygun, ekonomik etkenler, tarafların sosyal yaşantısı, davacının ihtiyaç durumu dikkate alınarak, davalının ekonomik durumunu zorlamayacak, TÜİK"in yayınladığı ÜFE oranı da gözönünde bulundurularak, TMK.nun 4. maddesi gereğince hakkaniyete uygun nafaka miktarına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde fazla nafaka miktarına hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 29.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.