Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2015/15671 Esas 2017/3612 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı ... Yönetimi vekili 27/06/2013 tarihli dilekçesiyle; .... ilçesi, ... beldesi, .. mahalle, ... mevkiinde kesinleşmiş orman tahdidi içinde yer alan taşınmazın davalı tarafından izinsiz ve ruhsatsız olarak kullandığını ileri sürerek, davalının müdahalesinin önlenmesi ve taşınmaz üzerindeki tüm yapı ve muhdesatların yıkılması istemleriyle dava açmıştır.
Mahkemece, davanın kabulüne ve 28.02.2014 tarihli fen bilirkişi rapor ekindeki 3 sayılı krokide 11 sayılı taşınmaz olarak gösterilen kısma davalı tarafından yapılan müdahalenin men’ine ve bu taşınmaz üzerindeki yapıların kal’ine karar verilmiş, hüküm davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kesinleşen orman kadastro sınırları işinde kalan taşınmaza elatmanın önlenmesi ve kal istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde dava tarihinden önce 3116 sayılı Kanuna göre 1950 yılında yapılıp kesinleşen orman kadastrosu bulunmaktadır. Daha sonra 14/06/1990 tarihinde ilan edilerek kesinleşen aplikasyon ve 6831 sayılı Kanunun 3302 sayılı Kanunla değişik 2/B madde uygulaması vardır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından kesinleşmiş orman tahdit haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan uygulama ve araştırmada davaya konu taşınmazın fen bilirkişi raporunda gösterilen kısmının kesinleşmiş orman tahdidi içinde kalan yerlerden olduğu ve 6831 sayılı Kanunun 17. madde hükmüne göre Orman Yönetiminden alınmış bir izin bulunmadığı anlaşıldığına ve yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 19.01.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6099 sayılı Kanunun 16. maddesi ile 3402 sayılı Kanuna eklenen 36/A maddesi gereğince davalıdan onama harcı alınmasına yer olmadığına ve alınan temyiz harcının istek halinde iadesine 25/04/2017 gününde oy birliğiyle karar verildi.