MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı-karşı davalılar ... ve diğeri tarafından, davalı-karşı davacı ... aleyhine 04/01/2013 gününde verilen dilekçe ile ve ... tarafından 25/04/2013 gününde karşı dava dilekçesi ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; asıl davanın kısmen kabulüne, karşı davanın kabulüne dair verilen 18/11/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı-karşı davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacı-karşı davalıların asıl davaya yönelik temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Karşı davaya yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dava, cismani zarar nedeni ile uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece istemin kabulüne karar verilmiş; hüküm davacı-karşı davalılar tarafından temyiz olunmuştur.
Karşı-davacı, karşı-davalılardan ..."ın kendisine karşı silahla ateş ettiğini, ..."ın eylemi nedeni ile de yaralandığını belirterek uğramış olduğu manevi zararın tahsilini talep etmiştir.
Karşı-davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, karşı davalıların eylemleri nedeni ile ceza mahkemesinde ceza aldıkları belirtilerek davalılardan ayrı ayrı manevi zararın tahsiline karar verilmiştir.
Borçlar Yasası"nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olayda, olayın oluş şekli, yaralanma dereceleri, taraflar arasında daha öncesine dayanan geçimsizlik bulunması, eylemlerin karşılıklı yapılmış olması ve yukarıdaki ilkeler nazara alındığında karşı davada hükmedilen manevi tazminat miktarları fazladır. Daha alt düzeyde manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenle BOZULMASINA, asıl davaya yönelik temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan sebeplerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 15/06/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.