Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/12181 Esas 2018/1956 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12181
Karar No: 2018/1956
Karar Tarihi: 14.02.2018

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/12181 Esas 2018/1956 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan mahkum edilen sanık hakkında, mahkemede tanık olarak dinlenen şantiye şefinin, sanıkla erzak alışverişinin olmadığına dair beyanlarının esas alınarak hüküm verilmesini çelişkiye düştüğü gerekçesiyle bozdu. Sanığın aşamalardaki savunmalarında eşyaları erzakların parasını almak için aldığını beyan etmesi ve şantiye şefinin soruşturma aşamasında verdiği ifadelerinde erzak ihtiyacının olduğunu kabul etmesi nedeniyle TCK'nın 144/1-b maddesinin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerektiğine, uygulanması halinde ise 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen şekilde uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi gerektiğine karar verildi. Sanığın eylemi nedeniyle hakkında, 5237 sayılı TCK'nın 142/1-e maddesi yerine yazılı şekilde anılan yasanın 141/1. maddesi ile uygulama yapılması gerektiği belirtildi.
Kanun maddeleri:
- TCK’nın 144/1-b maddesi
- 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 142/1-e maddesi ve 141/1. maddesi.

13. Ceza Dairesi 2016/12181 E. , 2018/1956 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Temyiz dışı sanıklar ... ve ... hakkında, şantiye şefi olan tanık ..."un izninin olduğuna dair telefon görüşmesi neticesinde atılı eylemleri gerçekleştirdikleri, atılı suçun manevi ve hukuka aykırılık unsurlarının gerçekleşmediği kabul edilerek beraatlerine karar verilmesine karşın, sanık hakkında tanık şantiye şefinin mahkemedeki ifadesinde sarf ettiği “hiç kimseye hurdaları sat erzak al diye bir şey söylemedim, sanıkla gerçekleştirildiği söylenen telefon görüşmesini yapmadım” şeklindeki beyanları esas alınarak sanığın mahkumiyetine karar verilerek hükümde çelişkiye düşülmesi,
Kabule göre de;
1-Sanığın aşamalardaki savunmalarında suça konu eşyaları erzakların parasını almayı sağlamak için aldığını, halen 1800 TL tutarında alacağının bulunduğunu beyan etmesi ve tanık olarak dinlenen şantiye şefinin soruşturma aşamasında verdiği ifadesinde “sanıkla yeme içme ihtiyacı bizim tarafımızdan karşılanacak şekilde anlaşarak onu işe aldık, işe başladıktan sonra erzak sıkıntısı oldu, bize erzak ihtiyacı olduğunu söyledi, erzak gönderdik ancak düzenli gönderemedik, şantiyede yanıma geldi, 1000 TL tutarında harcamalarını gösteren fiş getirdi. Siz bunları ödersiniz dedi, ben de bunları tek seferde ödeyemeyiz kısım kısım ödeyebiliriz dedim ve 400 TL ödeme için masraf düzenleyip muhasebeye bildirdim.” şeklindeki beyanı karşısında; TCK’nın 144/1-b maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiği gözetilmeksizin eksik soruşturma ile karar verilmesi, uygulanmasına karar verilmesi halinde ise 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanığın eylemi nedeniyle hakkında, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-e maddesi yerine yazılı şekilde anılan yasanın 141/1. maddesi ile uygulama yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 14.02.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.