MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


... 7. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 19.02.2016 tarih ve 2015/490 Esas sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi ihtiyati haciz talep eden (alacaklı) vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

İhtiyati haciz talep eden vekili; müvekkilinin talep dışı borçlu ... Tekstil San. ve Tic. Ltd. Şti."den kesinleşmiş mahkeme ilamına dayalı olarak alacaklı olduğunu, yapılan icra takibi sonucunda müvekkilinin alacağını tahsil edemediğini, borçlu şirketin ortakları tarafından ...nin ...ye kurdurulduğunu ve bu şirket ile borçlu ... Tekstil San. ve Tic. Ltd. Şti. arasında organik bağ olduğunun tespit edildiğini, davalı ... Tekstil San.ve Tic. Ltd. Şti’nin tüzel kişiliğinin altında borçlu şirket ve ortaklarının bulunduğunu, tüzel kişilik perdesinin kaldırılması için gerekli tüm şartların mevcut olduğunu ileri sürerek karşı taraf borçlular aleyhine İİK"nın 257. maddesi uyarınca ihtiyati haciz kararı verilmesini talep etmiştir.
Karşı taraf (borçlular) vekilleri; ihtiyati haciz şartlarının gerçekleşmediğini, ihtiyati haciz talep edenin haksız ve kötü niyetli olarak ihtiyati haciz talebinde bulunduğunu savunarak ihtiyati haciz talebinin reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; ihtiyati hacze karar verilebilmesi için diğer şartların yanında muaccel bir alacağın bulunması ve muaccel alacağın varlığının da yaklaşık ispat ölçüsünde kanıtlanması gerektiği, ihtiyati hacze konu alacağının var olup olmadığının ancak yargılama sonucunda belirlenebileceği gerekçesiyle ihtiyati haciz talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, ihtiyati haciz talep eden (alacaklı) vekili temyiz etmiş, mahkemece, 22.03.2016 tarihli ara kararıyla temyiz yolu kapalı olduğu gerekçesiyle temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
Ara kararı, ihtiyati haciz talep eden (alacaklı) vekili temyiz etmiştir.
1- Talep, ihtiyati haciz istemine ilişkindir. 2004 sayılı İİK’nın 265. maddesi uyarınca ihtiyati haciz talebinin reddi üzerine verilen kararlara karşı temyiz yolu açıktır. Bu durumda anılan yasa hükmü uyarınca ihtiyati haciz talebinin reddine ilişkin karara karşı temyiz yolunun açık olduğu gözetilmeksizin, talebin ihtiyati tedbir olarak nitelendirilip Yargıtay İçtihatları Birleştirme Hukuk Genel Kurulu"nun 21/02/2014 tarih ve 2013/1 Esas 2014/1 sayılı kararı uyarınca ihtiyati tedbire ilişkin kararlara karşı temyiz yoluna başvurulamayacağından bahisle yazılı şekilde temyiz isteminin reddine karar verilmesi doğru görülmemiş ve mahkemenin 22.03.2016 tarihli ek kararının kaldırılarak esasa yönelik temyiz incelemesine geçilmesine karar vermek gerekmiştir.
2- Asıl karara yönelik temyiz istemine gelince; dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, ihtiyati haciz talep eden vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle mahkemece tesis edilen temyiz isteminin reddine dair ek kararın kaldırılmasına, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle ihtiyati haciz talep eden vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, istek halinde aşağıda yazılı 6,70 TL harcın temyiz eden ihtiyati haciz talep edene (alacaklı) iadesine, 27.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.