Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/3341 Esas 2018/5465 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3341
Karar No: 2018/5465
Karar Tarihi: 03.07.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/3341 Esas 2018/5465 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi kılınmıştır. Ancak, tedbirleri ihlal etmesi nedeniyle mahkumiyetine karar verilmiştir. Kararın temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemede, dava zamanaşımı süresinin dolmuş olduğu tespit edilmiştir. Bu nedenle, mahkeme hükmün BOZULMASINA ve sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE karar vermiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şöyledir:
- 7201 sayılı Yasa’nın 21. maddesi: Mahkeme kararının tebliğ edilme şeklini düzenler.
- 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi: Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçunun zamanaşımı süresini belirler.
- 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi: Zamanaşımı sürelerini düzenler.
- 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi: Zamanaşımı kurallarını düzenler.
- 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinin 8. fıkrası: Kamu davasının düşmesine ilişkin hükümleri düzenler.

10. Ceza Dairesi 2017/3341 E. , 2018/5465 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Sanığın yokluğunda verilen 27/02/2009 tarihli kararın işte olduğundan bahisle 7201 sayılı Yasa’nın 21. maddesine göre 20/03/2009 tarihinde tebliğ edildiği, UYAP’tan yapılan kontrolde, sanığın o tarihte Alaşehir M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda olduğu anlaşıldığından, temyizin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek "süresinden sonra yapılan temyiz itirazının reddine" dair 14.12.2009 tarihli ek kararın hukuki geçerlilikten yoksun olması karşısında; sanığın temyiz isteğinin, 27/02/2009 tarihli karara ilişkin ve süresinde olduğu kabul edilerek, yapılan incelemede,
Karar tarihinden, temyiz incelemesinin yapıldığı tarihe kadar 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendinde öngörülen 8 yıllık dava zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından; diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA; 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesinin 1. fıkrası ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinin 8. fıkrası gereğince sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 03.07.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.