Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/4840 Esas 2022/5179 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
5271 sayılı CMK'nın 260/1. maddesine göre katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunanlar için kanun yolunun açık olduğu ve mağdure vekilinin mahkemece verilen hükmü temyiz ederek katılma iradesini ortaya koyup, mağdurenin katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gördüğü konusunda araştırma yapmayı gerektirecek bir tereddüt bulunmadığı görülmekle, aynı Kanunun 237/2. maddesi uyarınca suçtan zarar gören mağdure ...’nın katılan ve Avukat ...’ın katılan mağdure vekili olarak davaya katılmasına karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin aşamalardaki beyanlarında araç içerisinde kendisini öpmek isteyen sanığın fiziksel temasta bulunmadığını belirtmesi, savunma ve tüm dosya içeriği nazara alındığında olay tarihinde resmi nikahlı evli olan sanığın aracına aldığı 13 yaşındaki mağdureye temasta bulunmak suretiyle istismar eylemini gerçekleştirdiğine dair, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp mevcut haliyle arkadaşlık teklif etme şeklinde sübuta eren eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 105/1-c.1. maddesinde düzenlenen cinsel taciz suçunu oluşturduğu gözetilerek mahkumiyeti yerine suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek cinsel istismara teşebbüs suçundan hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan mağdure vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 01.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.