Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/11630 Esas 2019/9691 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : CMK’nın 223/2-c maddesi gereğince beraat

Taksirle öldürme suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında, 20.01.2013 olan olay tarihin 09.04.2013 şeklinde gösterilmesi, mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı kabul edilmiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından failin kusurunun bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin, keşif neticesinde alınan bilirkişi raporunda sanığın tali kusurlu bulunduğunun, dosya üzerinden yapılan inceleme ile düzenlenen raporlarda sanığın kusursuz bulunduğuna, sanığın hızlı ve dikkatsiz şekilde seyir ettiğinden kazaya sebep olduğuna, ölenin yola çıktığı yerde park halinde araçlar bulunduğu ve bu nedenle sanık tarafından görülmediği beyan edilmişse de araçların seyrek bir halde park edildiği ve sanığın dikkatli bir şekilde araç kullanıyor olsa açıkça görebileceği bir durumda olduğu, kazanın meydana geldiği yerde yaya trafiğinin çok yoğun olduğunu, kaza tutanağının tek taraflı ve yanlış tutulduğuna, adli tıp kurumundan alınan rapor da bu hususların irdelenmediğine, kaza tutanağı dikkate alınarak ve ilk raporda sanığın tali kusuru vardır denmesine rağmen sanığın kusursuz olduğu yönündeki görüşün hatalı ve isabetsiz olduğuna, otobüste yolcu olan tanığın, şoföre abi dikkat diye seslendiğini, şoförün bunun üzerine direksiyonu sola doğru kırdığını ancak duramadığını beyan ettiği, kararın hatalı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 01.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.