Taraflar arasındaki “kamulaştırma bedelinin tespiti ve tescili” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İskenderun 3.Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 03.03.2010 gün ve 2008/322 E.-2010/63 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 18.Hukuk Dairesinin 14.12.2010 gün ve 2010/8180 E-16241 K. sayılı ilamı ile;
("...Dava konusu taşınmazın 62300 m2 lik kısmı okitsu cinsi mandalina bahçesi, 9763 m2 lik kısmı ise zeytin bahçesi olarak değerlendirilmiş ve buna göre irtifak nedeniyle oluşacak değer kaybı miktarı belirlenmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
1-Dosyada mevcut İskenderun İlçe Tarım Müdürlüğü verilerine göre okitsu cinsi mandalinanın dekara ortalama verimi 3,800 kg iken hükme esas alınan bilirkişi kurulu raporunda 4.500 kg alınması suretiyle fazla değere ulaşılmış olması,
2-Ülkemizde zeytin üretiminin en çok yapıldığı Marmara, Ege ve Akdeniz bölgelerinde dekarda zeytin veriminin genelde ortalama 400- 550 kg civarında olduğu ve bir yıl çok verimli, diğer yıl ise az verimli olduğu yıllardır Yargıtay"a gelen kamulaştırma dosyalarından bilinmektedir. Buna göre, hükme esas alınan ikinci bilirkişi raporunda zeytinde verimin bir yıl yüksek ikinci yıl düşük olduğu olgusunun (peryodiste) göz ardı edilmesi ve ayrıca ülke genelinde geçerli ortalama miktarın dekarda en fazla 550 kg olacağının dikkate alınmamış olması,
Doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir...”)
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davacı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulu’nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
S O N U Ç : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı 6217 sayılı Kanunun 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, aynı Kanunun 440.maddesi uyarınca tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 27.6.2012 gününde oyçokluğu ile karar verildi.