MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Ayrı ayrı; TCK"nın 157/1, 62, 52/2, 52/4, 53, 58 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıkların olay tarihinde sonradan vefat eden katılan ..."in ikametinin önüne geldikleri, sanıklardan bir tanesinin kendisini katılanın daha önceden tanıdığı ... İlçesi ... Beldesi "nde oturan ..."in oğlu ... isimli şahıs olarak tanıttığı, katılanın Almanya"da oturan kızı ve damadından selam getirdiğini, kendisine para geldiğini ancak paranın yanlışlıkla Tokat Niksar ilçesine gittiğini, parasını alana kadar kendisine maddi yardım yapıp yapamayacağını sorduğu, katılanın da 400 TL parayı sanıklara verdiği, sanıkların ayrılmasının ardından katılanın Almanya da bulunan kızı ve damadı ile ... isimli tanıdığını aradığında dolandırıldığını anlaması üzerine sanıkların atılı suçu işledikleri iddia edilen olayda; Dairemizin 31/10/2017 tarih ve 2017/21135 E-2017/21948 K sayılı bozma ilamı doğrultusunda dosyanın uzlaştırma işlemleri yapılmak üzere uzlaşma bürosuna gönderilmesi neticesinde, uzlaştırmanın gerçekleşmediğine dair 22/01/2018 tarihli rapor, sanıklar savunması, katılan beyanı ile dosya kapsamından sanıkların atılı suçu işlediklerinin sabit olduğu gerekçesine dayanan mahkemenin mahkumiyet yönünde kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"u ile Bazı Kanunlar"da Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri düzenlenmiş ve sanık ..."ın tekerrüre esas alınan Elazığ 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/465 Esas 2011/568 Karar sayılı ilamına konu basit dolandırıcılık suçunun uzlaşma kapsamında bulunması karşısında, öncelikle tekerrüre esas alınan ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık ... hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıkların yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde adli para cezası belirlenirken yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin, aynı gerekçeyle tam gün sayısının asgari hadden uzaklaşılması suretiyle belirlenerek sanıklara fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanun"un 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkralarından adli para cezasına ilişkin sırasıyla “120 gün” “100 gün” ve “2.000 TL” adli para cezası terimlerinin tamamen çıkartılarak yerlerine, sırasıyla “5 gün” “4 gün” ve “80 TL“ adli para cezası ibarelerinin ve adli para cezası miktarı dikkate alındığında taksitlendirme yapılmasına yer olmadığına ibaresinin, ayrıca taksitlendirmeye ilişkin hüküm fıkrasının da çıkarılarak, “adli para cezasının miktarı gözönüne alındığında taksitlendirme yapılmasına yer olmadığına” cümlesinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.