MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının davalıya ait iş yerinde 14.09.2002 - 14.10.2013 tarihleri arasında sabah 07:00 - 07:30 akşam 22:30 - 23:00 saatleri arasında olmak üzere haftanın 6 günü, dini ve milli bayramlar da dahil olmak üzere çalıştığını ileri sürerek, fazla mesai ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; dava konusu taleplerin zamanaşımına uğradığını, davacının 24.11.2013 tarihinde imzaladığı ibraname ile işvereni ibra ettiğini, mağaza müdürü ve mağaza müdür vekili olarak çalıştığından mesai saatlerini kendisinin belirlendiğini, ayrıca taraflar arasında imzalanan sözleşmenin 7.maddesinde yıllık 270 saatlik fazla mesainin aylık ücrete dahil olduğunu, davalı şirketin iş yerlerinde haftalık 45 saat çalışıldığını, fazla mesai yapılması halinde bordrolarda tahakkuk ettirildiğini, davacının fazla mesai ve genel tatil ücreti alacağı bulunmadığını savunarak,davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece özetle;toplanan deliller,tanık beyanları,bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamının değerlendirilmesinde;davalı tanık beyanlarına göre davacının haftalık yasal 45 saat olan çalışma süresini 9 saat aşacak şekilde çalıştığı anlaşılıyor ise de, taraflar arasında imzalanan hizmet sözleşmesinin 7.maddesine göre yıllık 270 saatlik fazla mesai ücretinin aylık ücrete dahil olduğu göz önünde bulundurularak haftalık yasal 45 saat olan çalışma süresini 3,8 saat aşacak şekilde milli ve dini bayramlar da dahil olmak üzere çalıştığı, davalının zamanaşımı def"i dikkate alındığında dava tarihi olan 14.11.2013 tarihinden geriye doğru 5 yıllık sürenin dolduğu 14.11.2008 tarihinden önceki alacaklarının zamanaşımına uğradığı, davacının imzası bulunan 24.11.2013 tarihli ibranamede miktar belirtilmeden fazla mesai ve genel tatil ücretleri bakımından davacının işveren şirketten alacağının bulunmadığı belirtilmiş ise de, ibranamenin B.K"nun 420.maddesi bakımından geçerli olmadığı gibi cevap dilekçesi ile de çelişki arz ettiği, 07.05.2014 tarihli bilirkişi raporuna göre davacının alması gereken fazla mesai ücreti alacağı miktarının 11.980,14 TL, genel tatil ücreti alacağı miktarının 4.739,66 TL olduğunun tespit edildiği, hesaplanan fazla mesai ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarından B.K"nun 51 ve 52.maddeleri uyarınca Yargıtay ilgili dairesinin takdir hakkı gereği %50 taktiri indirim yapıldıktan sonra, fazla mesai ücreti alacağı miktarının 5.990,00 TL, genel tatil ücreti alacağı miktarının 2.370,00 TL olarak tespitine, açılan fazla mesai ücreti alacağı davasının kısmen kabulüne, genel tatil ücreti alacağı davasının kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı ve davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin tüm ve davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında fazla mesai ve genel tatil alacağından yapılan indirimin miktarı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde ....’ca son yıllarda taktiri indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır . Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Somut uyuşmazlıkta,mahkemece tanık anlatımları doğrultusunda fazla mesai ve genel tatil ücreti alacakları hesap edilerek bilirkişi raporu doğrultusunda hüküm altına alınan fazla mesai ve genel tatil ücreti alacağından taktiri indirim yapılması yerinde isede, %50 oranında takdiri indirim yapılması hakkın özünü etkileyecek oranda fazla olup daha makul oranda indirim yapılması gerekmektedir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.