Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
2863 sayılı Kanunun 9. maddesinde, Koruma Yüksek Kurulunun ilke kararları çerçevesinde koruma bölge kurullarınca alınan kararlara aykırı olarak, korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları ve koruma alanları ile sit alanlarında inşai ve fiziki müdahalede bulunulmayacağının düzenlendiği, anılan düzenlemeye aykırı olarak, izin alınmaksızın inşai ve fiziki müdahalede bulunulmasının ise, aynı Kanunun 65. maddesi ile yaptırım altına alındığı, buna karşılık, 3194 sayılı İmar Kanununa 11/05/2018 tarih ve 7143 sayılı Kanunun 16. maddesi ile eklenen geçici 16. maddede, ruhsatsız veya ruhsat ve eklerine aykırı yapıların kayıt altına alınması ve imar barışının sağlanması amacıyla yapı kayıt belgesi verilebileceği hükme bağlanmış olup, 2863 sayılı Kanuna tezahürü bulunmayan bahse konu düzenlemenin, anılan Kanunun 65. maddesinde tanımlanan inşai ve fiziki müdahale suçlarının unsurlarını etkilemeyeceği, zira, yapı kayıt belgesi verilmesinin, ruhsatsız veya ruhsat ve eklerine aykırı yapıların kayıt altına alınmasını sağlamakla birlikte, korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları ve koruma alanları ile sit alanlarında, kültür varlıkları yönünden koruma bölge kurullarından, tabiat varlıkları ve doğal sit alanları yönünden Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüklerinden izin alınmaksızın gerçekleştirilen inşai ve fiziki müdahaleleri hukuka uygun hale getirmeyeceği değerlendirilerek yapılan incelemede;
Sanığın, ... I Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 07/07/1993 tarih ve 4720 sayılı kararı ile belirlenen kentsel sit alanı içerisinde yer alıp, aynı Kurulun 30/03/2005 tarih ve 543 sayılı kararı ile korunması gerekli kültür varlığı olarak tescilli olan maliki olduğu ... + zemin + beş normal katlı betonarme karkas binanın üzerine çelik profiller dikilip üstü kapatılmak suretiyle kat yaptığı, ... II Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğünün, tescilli taşınmazda yapılan izinsiz uygulamalara ilişkin 25/04/2009 tarih ve 2571 sayılı kararı eklenerek suç duyurusunda bulunulması üzerine, sanık hakkında 13/08/2009 tarihli iddianame ile “2863 sayılı Kanuna aykırılık” suçundan inceleme konusu davanın açıldığı, 15/07/2011 tarihinde mahallinde icra edilen keşif sonrası inşaat mühendisi bilirkişi tarafından düzenlenen 04/08/2011 tarihli rapora göre, sonradan ilave edildiği iddia olunan çelik profil katın yıkılmadığı, çatı örtüsünün, çatı tavan döşemesi seviyesinden ortalama 1.20 metre yükseklikte bulunduğu, mevcut durumda çatı arasındaki bölümün müstakil bir kat şeklinde olup, çatı arası niteliği taşımadığı, normal bir yaşam alanı olduğu, yapılan imalatların hepsinin yeni olup, taşınmaza ait geçmişteki belge, yazışma ve fotoğraflar ile müdahale sonrası durum karşılaştırıldığında, doğal ve tarihi yapıya zarar verildiği; izin alınmaksızın yapılan kat ilavesinin eski esere zarar verdiğinin 04/08/2011 tarihli bilirkişi raporu ile belirlendiği, böylece, “korunması gerekli taşınmaz kültür varlığının zarar görmesine kasten sebebiyet vermek” suçunun tüm unsurları ile oluştuğu, bozmadan sonraki aşamada mahallinde yeniden yapılan keşif neticesinde düzenlenen bilirkişi raporlarında, dava konusu çelik profillerle inşa edilen çekme dubleks katın, tescilli kültür varlığının bütünü ve dolayısıyla orijinal dokusu ile uyumlu olmadığının belirtildiği dikkate alınarak sanığın 2863 sayılı Kanunun 65/1. maddesinde düzenlenen suçu işlediği anlaşılmakla;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik incelemeye dayalı olarak verilen mahkumiyet kararının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/11/2010 tarih ve 7/191 - 227 sayılı kararında, “Hükmün aleyhe bozulması halinde davaya yeniden bakacak mahkemece, sanıktan bozmaya karşı diyeceğinin sorulması, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 326 ve 5271 sayılı CMK"nın 307/2. maddeleri uyarınca zorunludur. Savunma hakkının sınırlandırılamayacağı ilkesine dayanan bu zorunluluk uyarınca sanığa, bozmada belirtilen ve aleyhinde sonuç doğuracak olan hususlarda beyanda bulunma, kendisini savunma ve bu konudaki kanıtlarını sunma olanağı tanınmalıdır” hususlarına yer verilmiş olup; somut olayda davaya yeniden bakan mahkemece bozma üzerine yapılan yargılamada, Dairemizin 26/02/2015 tarihli ve 2014/1748 - 2015/3535 sayılı bozma ilamı, 25/12/2012 tarihli karar ile beraatine hükmedilen sanığın aleyhine olmasına rağmen, sanığın duruşmaya katılımı sağlanıp bozmaya karşı diyeceklerinin sorulmaması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması sonucunu doğuracak şekilde, 1412 sayılı CMUK"un 326 ve 5271 sayılı CMK"nın 307. maddelerinin ihlal edilmesi,
Kabule göre de;
1- ... II numaralı Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğü tarafından gönderilen 03.12.2015 tarihli cevabi yazıda söz konusu yere ilişkin kurul tarafından onaylanmış rölöve, testitüsyon ve restorasyon projesinin ve kararının bulunmadığı belirtilmiş ise de, dosya kapsamında bulunan ... II numaralı Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğü tarafından düzenlenen 18.01.2016 tarihli yazıda ... Mahallesi, 1472 ada, 45 ve 75 parsele ilişkin verilen 31.12.2015 tarih ve 05531 sayılı dilekçe ve eki rölövenin işlem görmek üzere müdürlük uzmanlarına iletildiği belirtildiğinden, tescilli taşınmaza ilişkin proje onay sürecinin de devam ettiği görülmekle; sunulan projenin onaylanıp onaylanmadığı araştırılarak, oanylanmış ise taşınmazın mevcut halinin proje ve eski eserin özgün durumu ile uyumlu olup olmadığının tespiti, onaylı bir proje söz konusu değil ise, sanığın yukarıda sözü edilen suç nedeniyle mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, eksik araştırmaya dayanılarak, yazılı şekilde hüküm tesisi,
2- Ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceği ihtarı yapılırken dayanak kanun maddesi olan TCK’nın 52/4. maddesinin belirtilmemesi,
3- Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin “09/01/2008” şeklinde gösterilmesi,
4- 5237 sayılı Kanunun 51. maddesi gereğince yalnızca hapis cezalarının ertelenmesine karar verilmesinin mümkün olmasına, adlî para cezalarının ertelenmesinin olanaklı bulunmamasına rağmen; ertelemenin sadece hapis cezasını içerdiğini belirten bir ifade kullanılmaksızın her iki cezayı kapsar bir biçimde sanık hakkında tayin olunan cezanın ertelenmesine karar verilmesi,
5- Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, TCK"nın 53/3. maddesi uyarınca aynı maddenin birinci fıkrasının c bendindeki hak yoksunluklarının kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 06/04/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.