Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2014/16545 Esas 2015/1000 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında Tüketici Mahkemesinden verilen 19.12.2013 gün ve 2012/839 2013/810 sayılı hükmün taraflar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı; davalı şirketten almış olduğu ... marka telefonun arızası nedeniyle yenisi ile değiştirildiğini, değiştirilen ikinci telefonun da arızalanması üzerine azami 20 iş gününde telefonun teslim edilmediğini, telefon bedelinin tahsili için ... icra Müdürlüğünün 2012/10100 Esas sayılı takip dosyasında genel haciz yoluyla takibe geçtiğini, davalının haksız olarak takibe itiraz ettiğini belirterek davalının itirazının iptaline, takibin devamına ve icra inkar tazminatına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabul ve kısmen reddi ile; Dava konusu ... marka model telefonun ayıplı olduğunun tespiti ile davalıya iadesine, İtirazın iptali davasının kısmen kabul kısmen reddi ile davalının İcra Müdürlüğünün 2012/10100 esas sayılı takip dosyasında yapmış olduğu itirazın kısmen iptali ile takibin 1420,00 TL asıl alacak üzerinden devamına, Davacının icra inkar tazminatının reddine, karar verilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı ve davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.820,00 YTL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacı ve davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı ve davalının temyiz dilekçelerinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 22.01.2015 günü karar verildi.